Oppsummering mai 2018

Påbyrja i april, fullført i mai:
Michael Connelly - Den andre siden av loven - Amerikansk krim - Lånt papirbok biblioteket
Pierre Lemaitre - Brudekjolen - Fransk krim - Lånt lydbok biblioteket

Lest i mai:
Tove Alsterdal - Ingen vei tilbake - Svensk krim - Lånt papirbok privat
Alexander McCall Smith - Moral for vakre piker - Skotsk/botswansk krim - Storytel
Robert Ludlum - Hvem er Jason Bourne? - Amerikansk krim - Kjøpt papirbok (OTS) + lydbok Storytel
Lina Bengtsdotter - Annabelle - Svensk krim - Lånt papirbok biblioteket
Heine Bakkeid - Møt meg i paradis - Norsk krim - Lånt papirbok biblioteket

Påbyrja i mai, fullførast i juni:
Asbjørn Bakke - Erik Bye - Norsk biografi - Lånt ebok eBokBib
Frode Granhus - Forsvinningen - Norsk krim - Lånt lydbok eBokBib
Conn Iggulden - Stormfugl - Britisk historisk roman - Lånt ebok eBokBib

• 4 papir, 2 lyd, 1 kombinert papir og lyd
• 5 lånt, 1 kjøpt, 1 abonnement
• Alle 7 innan sjangeren krim/spenning
• 2 svenske, 2 amerikanske, 1 norsk, 1 fransk, 1 skotsk-botswansk
• 2 kvinner, 5 menn 
• "Nye" forfattarar: Alsterdal, Bengtsdotter, Bakkeid

(Eg er så utslått av maivarmen at eg ikkje orkar å skriva noko meir utfyllande om lesinga denne månaden..)
I juni har eg mykje spennande på vent; eg har planar om å lesa bøker av t.d. Fred Vargas, Peter May, Kim Leine, Jo Nesbø, Ken Follett og Conn Iggulden.

Min nye besteven; elsykkelen.
Biletet er teke ved Lustrafjorden 17. mai

Lesemål 
- etter 5 månader er tala slik:

40/100 bøker totalt
3/8 mursteinar (over 600 s.)
2/25 norske utgitt 2018
5/12 utgitt før 2000
4/10 biografiar
1/15 annan sakprosa
2/6 frå bokhylla
13/40 bokomtalar
14/30 "nye" forfattarar
6/20 Storytel

Samleinnlegg: Forsommarlesing

Bloggen har visst gått inn i dvale i det siste; sommaren er kommen, sola skin og andre aktivitetar fristar meir enn blogging og skriving av bokomtalar. Skippertaksamleomtale følgjer.

Den andre siden av loven av Michael Connelly

Gyldendal 2012
393 sider, lånt papirbok biblioteket

Connelly er ein svært populær og produktiv forfattar. Eg har googla meg fram til at han har skrive 20 bøker i Harry Bosch-serien og 6 i serien om Mickey Haller i tillegg til eit par frittståande bøker. I Den andre siden av loven (The Reversal) er det Haller som er hovudperson medan Harry Bosch har ei viktig birolle. Dei to er halvbrødre, og det hadde sikkert vore lurt å lesa bøkene kronologisk slik at ein hadde hatt eit meir grunnleggjande kjennskap til familieforhold og andre forhold.

Det som er spesielt med denne boka er at begge heltane til Connelly er med, og at forsvarsadvokat Haller for ein gong skuld jobbar for aktoratet. Det handlar om ei gammal drapssak som vert ført for retten på nytt. Haller trur oppdraget skal bli grei skuring - men det skjer naturlegvis ikkje. Den andre siden av loven er altså advokatkrim, noko som kanskje høyrest kjedeleg ut. Etter mi meining er det slett ikkje kjedeleg, men det er ganske langsamt - sjølv med hyppige perspektivskift og synsvinklar og overraskingar undervegs.

Det amerikanske rettssystemet er heilt annleis enn det norske, men det virkar likevel ikkje framandt. Eg tok meg sjølv i å nikka gjenkjennande til skildringa av rettslokalet, juryordninga, samt dommar og advokatane sine roller. Sidan handlinga foregår i Los Angeles fekk eg også fleire assosiasjonar til LA Law som gjekk på TV på 1980/90-talet.

Eg las eit par bøker av denne forfattaren for fleire år sidan, men dei kan ikkje ha gjort så veldig inntrykk sidan eg har gløymt kven av bøkene det var. Denne boka vart plukka ut ganske så tilfeldig i og med at det ikkje var så mange Connellybøker tilgjengelege på "mitt" bibliotek. Den mest kjende Mickey Haller-boka er Loven i en Lincoln. (I filmen The Lincoln Lawyer er det glattkjekkasen Matthew McConaughey som har hovudrolla, noko som eg tykkjer er "feil").

Michael Connelly er ein stødig og grundig forfattar og Den andre siden av loven er på mange måtar ei skikkeleg og ordentleg bok. Men så er det avslutninga då.. For meg vart siste del av boka eit antiklimaks som gjer at eg ikkje kan gå høgare enn til terningkast 4.

Annabelle av Lina Bengtsdotter

Gyldendal 2018
358 sider, lånt ebok eBokBib

Så over til svensk krim - og til ein lovande debutant. Her handlar det om ei sakna ungjente og om ein etterforskar med rusproblem som gjennom arbeidet med saka møter sitt eige vanskelege oppvekstmiljø og fortrengde barndomsminner. Lest det før? Javisst, men eg tykkjer likevel at dette er ei bra bok.

Gjennom ulike forteljarstemmer og forskjellige tidsplan vert det avslørt kva som har gått føre seg av mørke hemmelegheiter og traumatiske opplevingar. Hovudpersonen Charlie Hager er litt slitsam og ho tek nokre merkelege og uheldige val undervegs i etterforskinga.

Boka er spennande, drivande og fortlest. Tematikken er velkjend, men Bengtsdotter har ein spesiell stil. Eg ser fram til framtidige bøker frå denne forfattaren. Terningkast 4.

Ingen vei tilbake av Tove Alsterdal

Kagge 2016
474 sider, lånt papirbok privat

Dette var ein alle tiders krimthriller, og eg forstår ikkje heilt kvifor eg ikkje har lest noko av denne forfattaren tidlegare. Boka er omfangsrik og har eit rimeleg komplisert plott med ei handling som går føre seg på to ulike kontinent, men forfattaren har ei stødig hand over det heile.

Protagonisten har eit noko uvanleg yrke i krimlitteratur-samanheng. Helene Bergman er arkitekt og opplever at systera hennar tek livet av seg. Ho får opplysningar om at ho muligens har fått "hjelp" til å avslutta livet sitt og vert etter kvart involvert i ei omfattande sak. Saka har truleg forgreiningar til landet systrene opphavleg kom frå; Argentina.

Ingen vei tilbake er ein innhaldsrik kriminalroman med mange trådar og eit omfattande persongalleri. Boka er svært interessant og velskriven og anbefalast varmt. Terningkast 5.

Damenes detektivbyrå

Eg er "allergisk" mot kosekrim, femikrim, chicklitkrim eller kva ein no kallar "damevenlege" kriminalromanar. Alexander McCall Smith sin populære krimserie frå Botswana har eg fått anbefalt frå ulike hald i fleire år, men eg har vore skeptisk til bøkene  - nettopp fordi dei vert sagt å vera kosekrim.

No har eg lest (lytta) til dei tre fyrste bøkene - og det er ei glede å kunna meddela at dette verkeleg ER koselesing. Koseleg og triveleg altså, og ikkje klissete. Enkelt og lettlest, men lærerikt. Humoristisk, men også med snert. Eg har hatt eit vellukka møte med Damenes detektivbyrå; innehavar Mma Ramotswe, hennar forlovede J.L.B. Matekoni, sekretæren Mma Makutsi og alle dei andre som ein vert kjent med etter kvart. Dei fleste bøkene i serien er tilgjengelege på Storytel.

Ein må jo berre bli i godt humør av desse omslaga!
Her er dei tre fyrste i serien. 15 bøker er utgitt til no, 13 av dei finst på norsk.  

Det er tydeleg at forfattaren Alexander McCall Smith (fødd i Zimbabwe, utdanna i Skottland og busett i Botswana i mange år, meir på Wiki) har brei kunnskap om og har stor kjærleik til landet Botswana. Lesaren får ein del afrikansk samfunnskunnskap på kjøpet når ein les om Damenes detektivbyrå. McCall Smith røskar litt opp i dei fordommane me gjerne har når det gjeld Afrika. Her får me eit heilt anna bilete enn det me vanlegvis får gjennom media; her er det ikkje fattigdom, utsulta barn og krig som er i fokus.

Mma Precious Ramotswe er ein fantastisk karakter som det er umuleg å ikkje bli glad i. Ho er den fyrste og einaste kvinnelege detektiven i Botswana. Ho er varm og frodig ("tradisjonell figur", meiner ho sjølv) og løyser små og store saker ved hjelp av intuisjon, resonnement og klokskap. Ho er stolt av den afrikanske kulturen og held fast på enkelte tradisjonelle verdiar, men ser óg at somme tradisjonar er forkastelege. Mma Ramotswe er på alle måtar ein tilhengar av moral, anstendigheit og rettferdigheit.

Bøkene er ikkje særleg spennande og inneheld lite action og dramatikk, men ein finn mykje underfundig humor og artige betraktningar. Mma Ramotswe tek på seg saker om utru ektemenn, stjålne bilar, falske legar, sjalu hushjelper og forsvunne barn. Somme saker er trivielle og ho løyser dei ved hjelp av litt tankeverksemd, andre er meir kompliserte og alvorlege.

Serien om Damenes detektivbyrå ligg stilmessig og innhaldsmessig laaangt unna den krimmen denne bloggaren vanlegvis les, men eg likar altså desse bøkene. Det er kjekt å lesa noko som er triveleg av og til. Når ein så kan læra noko i tillegg, gir det ekstra plusspoeng.

Kort om: Brudekjolen av Pierre Lemaitre

Lydbokforlaget 2018
Speletid 10:51
Opplesarar Elisabeth Vatn og Ola G. Furuset
Lånt lydbok biblioteket

Brudekjolen er ein underhaldande krimthriller. Boka handlar om å mista seg sjølv, om manipulering, om psykologi, psykiatri og psykopati. Gjennom to sentrale forteljarstemmer får ein to ulike perspektiv. Historia endrar totalt karakter midtvegs og ein får også nokre twists & turns mot slutten.

I fyrste del av boka er forteljaren Sophie; ei ung kvinne som ein gong hadde eit normalt liv, men som vaknar opp til (og frå) eit sant mareritt. Alt tyder på at ho er gal og at ho har teke livet av eit barn. Det einaste ho har i tankane i denne situasjonen er å flykta. Det er skikkeleg ubehageleg å lesa om forvirringa og reaksjonane hennar på veg bort frå det livet ho har hatt. Sophie handlar "fornuftig" sett frå hennar ståstad, men kvifor ber ho ikkje om hjelp? Kva har Sophie opplevd i si fortid som gjer at ho handlar som ho gjer? Er ho sinnsforvirra eller er det krefter utanfrå som spelar inn?

Lesaren får gradvis vita kva den forvirra kvinna har opplevd, men det er fyrst når forteljarstemme nummer to, den skremmande karakteren Fritz, kjem på bana - at ein skjønnar kor omfattande Sophie sine vanskar er, har vore og kan bli. Det er når ein får kjennskap til Fritz sine tankar og planar at boka blir skikkeleg nifs.

Eg ynskjer ikkje å sei noko meir om handlinga fordi eg då kan avsløra for mykje. La meg berre kort leggja til at boka har upålitelege forteljarstemmer og overraskande vendingar. Medan eg las fekk eg assosiasjonar til bøkene Før jeg sovner, Flink pike og Hennes største frykt.

Pierre Lemaitre har frodig fantasi og er ein dyktig forteljar. Brudekjolen utkom fyrste gong i 2009, men kom ikkje i norsk oversetjing før i år. Boka er ikkje så rå som Camille-trilogien, og er heller ikkje så elegant komponert som t.d. Alex. Men her kan ein finna ein heil del mørk humor, mange småhysteriske situasjonar og mykje "snadder" som ligg til rette for ei nervepirrande lesestund. Ein kan innvenda at handlinga er "hinsides all fornuft" og særs lite truverdig og at fyrste del er litt treg, men alt i alt likte eg boka ganske godt.

Andre bloggmeiningar: Heartart, Bjørnebok, Hverdagsnett

Bokomtale: Grensen av Erika Fatland

Undertittel:
En reise rundt Russland gjennom Nord-Korea, Kina, Mongolia, Kasakhstan, Aserbajdsjan, Georgia, Ukraina, Hviterussland, Litauen, Polen, Latvia, Estland, Finland og Norge samt Nordøstpassasjen.

Kagge 2017

623 sider

Lånt ebok eBokBib

Eg er mektig imponert. Grensen er verkeleg ein interessant, lærerik og grundig dokumentar. Erika Fatland har gjort omfattande research og vore på reisefot - langt utanfor allfarveg - i over to år. Ho har tilegna seg kunnskapar og erfaringar som ho formidlar på ein storarta måte gjennom denne boka.

Russland er som me alle veit eit digert land, omkransa av 14 nasjonar av høgst ulik storleik, befolkningstettleik, levestandard og politisk system. Fatland har besøkt alle desse landa og fått kontakt med ein del innbyggjarar som har fortalt sine historiar. Boka består av desse personlege møta med lokalbefolkninga, fakta om dei ulike landa og spesielt om korleis forholdet til Russland er og har vore. I tillegg får me vita korleis Fatland sjølv opplever korleis det er å reisa og å opphalda seg i desse områda.

Grensene har stadig vore i endring opp gjennom historia. Nokre land og område har gjennomgått stadige maktovertakingar, brutale maktovergrep og gjentekne konfliktar. Strategiske og militærpolitiske omsyn samt behov for tilgang på naturressursar har alltid vore viktig for makthavarane i Russland/Sovjetunionen. Grunna klimaendringane har eit nytt strategisk viktig område openbara seg dei siste åra; Nordaustpassasjen. Den "globale logistikken" er i ferd med å endra seg sidan ismengdene i området har minka drastisk dei siste åra.

Noreg er det einaste landet av dei 14 som aldri har vore i krig eller konflikt med Russland. Alle dei andre har sår eller arr som følgje av naboskapet med Russland, fortel Erika Fatland. I avslutningskapittelet er tida inne for refleksjon og ettertanke:

"Etter å ha brukt over to år på å reise langs Russlands grense - både i ordets mest konkrete betydning langs støvete landeveier og over åpent hav, og i overført betydning, langs grensens lange og kompliserte historie - sitter jeg igjen med flere spørsmål enn svar. Det er ikke egentlig uventet. Fremfor alt melder det seg en følelse av å ha vært vitne til både retningsløshet og opportunisme. Det russiske imperiet ble så stort nettopp fordi den til enhver tid sittende hersker grep alle muligheter som bød seg til å utvide grensen, koste hva det koste ville, og sjelden vek unna for brutalitet, skittent spill eller nok en krig. Slik ble folk etter folk underlagt Det russiske imperiet, frivillig, ufrivillig, fra de nomadiske stammefolkene i Sibir til de muslimske khanatene i Sentral-asia og de slaviske broderfolkene i vest. I grenseland, i randsonene, har friheten kommet og gått. Historien har vist at folkene som en gang har ligget under det russiske riket, er i stor fare for å havne under åket igjen."

Sjølv er eg ikkje så glad i å reisa, men eg likar reiseskildringar - og eg likar å læra nytt om historie, geografi og samfunnsforhold. Difor er denne boka midt i blinken for ein "sofareisar" som meg. Eg brukte Google Maps flittig medan eg las boka og søkte i tillegg mykje på nettet om hendingar, personar og andre forhold som Fatland fortel om. Alt dette "ekstraarbeidet" gjorde at lesinga tok si tid, men det er såå verdt det.

Grensen er nominert til Bokbloggerprisen 2017 og er den fyrste (og muligens einaste) boka frå kortlistene eg les. Den kjem uansett til å få mi stemme.

Andre bloggmeiningar: Artemisias verden, Bokstavelig talt, Hedvigs bokhjørne, Min bok- og maleblogg

Nedanfor kan du sjå og høyra forfattaren i samtale med Cathrine Sandnes.