20. oktober 2018

Norsk krim 2018 del 4

Bokhausten 2018 byr på mykje bra krim. Her kjem tre kjappe omtalar av tre gode kriminalromanar frå tre dyktige damer.


Dronen av Unni Lindell

Aschehoug 2018
375 sider, lånt papirbok privat

Lindell har levert nok ei knallbra bok med høg sidevendarfaktor. Det er imponerande at ho held koken og at ho stadig fornyar serien om Cato Isaksen og Marian Dahle. Frå eit lesarsynspunkt er det positivt at fokus i dei to siste bøkene har skifta frå Cato til Marian. Sistnemnde er ein langt meir interessant karakter.

Lindell er særleg dyktig når det gjeld spenningsoppbygging, perspektivskift og timing. Persongalleriet er truverdig og sjølve historia framstår som realistisk. Ein del av handlinga har då også visse likskapar med ei verkeleg kriminalsak. Tittelen Dronen er heilt konkret - men også symbolsk.

Etter dei fyrste femti bittelitt trege og ein smule forvirrande sidene, er det - om ikkje "full gass" - så i alle fall eit voldsomt driv, samt nervepirrande spenning og uklar uhygge resten av boka. Eg gir Dronen terningkast 5.

For meg er det Unni Lindell som er Krimdronninga her i landet, med Karin Fossum som ein klar nummer to:


Formørkelsen av Karin Fossum

Cappelen Damm 2018
332 sider, lånt 
papirbok privat

Konrad Sejer får ei tragisk og vanskeleg sak på bordet denne gongen. Ein liten gut er død; han har falle eller blitt kasta utfor eit hotellrom i 7. etasje. Dei einaste som opphaldt seg i det aktuelle rommet var foreldra til guten - og dei skuldar på kvarandre. Kva kan få menneske til å begå ei slik uhyrleg handling? Kven snakkar sant? Kven er skuldig? Kven er uskuldig? Er det muleg at ein tredjeperson kan vera med i biletet? Korleis er det muleg å gå vidare i livet etter ei slik tragisk hending? Korleis er det muleg at to som ein gong elska kvarandre blir bitre fiendar?

Desse spørsmåla stiller lesaren seg når ho les Formørkelsen; ei bok som er meir psykologisk thriller enn ein vanleg kriminalroman. Både lesaren og Sejer ser historia og forhistoriar frå begge kantar. Etter kvart vert det avslørt at mor har og har hatt eit alkoholproblem og at far har og har hatt psykiske vanskar. Klarar forhøyrseksperten og menneskekjennaren Konrad Sejer å finna ut av saka?

Eg hadde høge forventningar til Formørkelsen og dei vart stort sett innfridde. Det er ein velskriven thriller som eg gir terningkast 5-. 


Det de døde vet av Marit Reiersgård

Gyldendal 2018
342 sider, lånt ebok eBokBib


Som Lindell og Fossum leverer Reiersgård kvardagsleg uhygge og godt oppkonstruerte plott. Dette er fjerde bok i serien om politietterforskarane Verner Jacobsen og Bitte Røed. Det er sistnemnde som innleiingsvis er i fokus i det dramaet som utspelar seg her. 

I Bitte Røed sitt nabolag har ein familie opplevd ein ufatteleg tragedie; sonen på 18 er død i samband med russefeiring. Under eit ferieopphald i Spania ei tid seinare vert mora meldt sakna. Kva kan ha hendt? Har ho rømt eller er ho utsett for ei kriminell handling? Det kjem fram at ho har vore deprimert og at ho muligens er suicidal. Politiet er halvlunkne til saka medan faren i familien er uklar og oppfører seg merkeleg. Er det sorg og fortviling eller er det ugler i mosen? Bitte Røed granskar saka frå nært hald med hjelp frå Verner Jacobsen som oppheld seg i Spania. Verner gjennomlever her eit anna og heilt personleg drama.

Det de døde vet er ei realistisk og truverdig forteljing. Reiersgård skriv godt og med innleving og brukar både humor og alvor i skildringane sine. Ho er ikkje "så psykologisk" som Fossum, men også her finn ein gjenkjennelege miljø og "normale" menneske. Terningkast 4+

8 kommentarer:

  1. Ser vi er ganske sammenfallende i smak når det gjelder de to første.
    Reiersgård har jeg liggende i køen, og gleder meg til den :-)

    SvarSlett
    Svar
    1. Reiersgård kan nesten måla seg med Lindell og Fossum. Boka er god.

      Slett
  2. Helt enig ang Lindells siste bok. Det er det beste og mest creepy jeg har lest av Lindell på lenge. Godt grep med Marian Dahle, som jeg også skrev i mitt blogginnlegg.
    Jeg har ikke fått med meg Maridalensaken fra i sommer. Men man må tro at dette var en tilfeldig likhet. Hun rakk vel ikke skrive hele boka etter 18.juli --
    Ellers har jeg Fossums siste liggende. Denne gangen kom Lindell før henne i lesekøa.
    Skal ta den med meg på reise neste uke.
    Må porsjonere krimmen. Har hatt nok true crime i arbeidssammenheng siden 17.09. Merker at det gjør noe med min krimbokentusiasme for tiden.. den er ikke helt på topp. Når Lindell skrev i forordet at hennes krim er eventyr for voksne, følte jeg en bismak- knivdrap hvordan kan det være eventyr?
    Nok om det. alvorstanker på en lørdag, selvsagt preget av hvordan det er her for tiden.
    Reiersgård har jeg ennå tilgode å lese. Skjønt jeg burde- kvinnelige krimforfattere bør heies frem, såfremt de er like gode som gubbene..

    SvarSlett
    Svar
    1. At det vart oppdaga eit lik i eit telt i Maridalen samstundes med at Dronen kom ut er nok tilfeldig.

      Skjønnar at krimlesinga må porsjonerast evt. utsetjast når ein opplever slikt.

      Krimbøker og -filmar er ei flukt frå kvardagen og ER underhaldning. Eller eventyr for vaksne, om du vil. Men det er klart: Kjem det for nært opptil verkelege hendingar og eigne opplevingar vert det gjerne usmakeleg.

      Slett
  3. Jeg kan egentlig kopiere Bjørn sin kommentar, og ønske deg en fin helg :)

    SvarSlett
    Svar
    1. Plutseleg kvardag igjen, - ha ei fin veke :)

      Slett
  4. Hei Berit!
    Endelig har jeg også kommet i gang med litt krim- Lindell er hørt og likt ;o)
    Hun kan sakene sine den dama, ingen tvil om det! Spørs vel om jeg må stille meg i kø for å få med meg Karin Fossum-boka også..

    SvarSlett
  5. Har nettopp lest Reiersgård, og skal skrive omtale i morgen, om jeg rekker det. Skal på bokmøte i leseringen vår, og da må jeg ta båt og overnatte. Ikke bare enkelt å bo på en øy.

    SvarSlett