Bokomtale: Den blinde guden av Chris Tvedt og Elisabeth Gulbrandsen

Cappellen Damm 2013
426 sider
Lånt på biblioteket

Chris Tvedt er i løpet av dei siste åra blitt ein av mine norske favoritt-krimforfattarar, så det var med nokså høge forventningar eg starta på den aller nyaste boka hans, Den blinde guden. Denne gongen er ektefellen Elisabeth Gulbrandsen medforfattar. (Men namnet hennar har fått ei heller stusseleg plassering på omslaget, tykkjer eg...!)
Paret bør absolutt halda fram med å skriva krimbøker saman, for denne boka er av høg kvalitet. Realistisk, aktuell, godt komponert og med ei drivande og medrivande handling.

Eg vil rå til å lesa den forrige boka til Tvedt, Av jord er du kommet, før ein les denne. Mange av handlingstrådane viser til nettopp denne boka, og der vart me også presentert for hovudpersonen; kriposetterforskar Edvard Matre.

Ein kan sei at dette er politikrim av ganske tradisjonell oppskrift, men boka rommar også ein del meir. Her er ikkje heltane berre gode, og skurkane er ikkje berre onde. Vel - med eitt unnatak; skurken, bandeleiaren og psykopaten Ulv er faktisk berre frykteleg og uhyggeleg. Me møter han i opningsscenen i boka, under eit særdeles brutalt ran av ein tellestasjon i Bergen. Ranet endar med mord og Edvard Matre og folka hans frå Kripos vert tilkalla for å bistå bergenspolitiet. Ganske raskt viser det seg at ei gruppe høgreekstremistar kan stå bak ranet, men politiet manglar bevis. Tilbake i Oslo går Kripos-tilsette Tommy undercover i eit ganske så ekstremt miljø for å prøva å skaffa informasjon. Like etter får ein frustrert og forvirra Matre ordre frå PST om å leggja vekk etterforskinga.

Forfattarane set søkelys på korleis byråkratiet og det administrative i politietaten fungerer (rettare sagt ikkje fungerer) i større saker der fleire politidistrikt, Kripos og etterretningstenesta er involverte. Det er eit tankekors at etterforsking og gransking vert vanskelegare og tregare når etatane ikkje jobbar saman, men kvar for seg. Edvard Matre er ingen politimann av A4-format. Han er utradisjonell på mange måtar og både han og kollegaene går sine eigne vegar. Eg reknar med at i det verkelege Kripos-livet føregår saker og ting og etterforsking noko annleis enn slik det vert skildra i denne boka.

Eg anbefalar Chris Tvedt sine bøker om du er ute etter lettlest, men samstundes intelligent krim. Han har tidlegare skrive fem bøker der den litt rufsete advokaten Mikael Brenne er hovudperson, og vart tildelt Rivertonprisen for Dødens sirkel. Min personlege favoritt av dei fem er Rottejegeren. I Av jord er du kommet har Brenne ei lita rolle - i Den blinde guden er han så vidt nemnt - heilt på slutten av boka. Slik held forfattarane fortsatt "liv i" advokaten, - og kan hende vert det ei ny bok som handlar om Mikael Brenne ein gong i framtida?

Til slutt: Eit såpass stort og anerkjent forlag som Cappellen Damm bør ha ressursar nok til å lesa korrektur og luka vekk rettskrivingsfeil. Eg hatar skriveleifar - også dei små og bagatellmessige. Sjølv om feila ikkje betyr noko for innhaldet og boka sett under eitt, kjenner eg at dei irriterar "rettskrivingsmuskelen" min - og trekker ned heilskapsuttrykket.