Sider

6. april 2018

Samleinnlegg: Påskelesing

Ein kjapp gjennomgang/samleomtale av bøker eg las før, i og etter påsken. Det er vel inga bombe at det handlar om ulike former for krim og spenning. Eg byrjar med klassisk britisk krim - noko som etter mi meining er perfekt som påskelesing:


Tre blinde mus og andre historier av Agatha Christie

Aschehoug 2011
187 sider, lånt ebok eBokBib

Musefellen - The Mousetrap - er det teaterstykket som har gått lengst samanhengande på teater. Teaterstykket hadde premiere i 1952 og vert framleis spelt. Stykket byggjer på tittelnovella i denne boka - Tre blinde mus. Novella er underhaldande, har eit fiffig plott og ei overraskande avslutning.

Elles møter me sjølvsagt kjende og kjære figurar som Miss Marple og Hercule Poirot i denne novellesamlinga. Agatha var ein mester i å finna på utspekulerte plott og det får me fleire eksempel på. Dette er puslespelkrim med ikkje altfor mange puslespelbitar, men ein blir gjerne overraska når den aller siste biten vert lagt likevel. Det kan eg lika. Eg likar skildringane av støvete overklasse og landsbyidyll - der misunning, uhygge og ondskap kan skimtast bak fasaden. Og eg likar den tørre humoren.
Eg gir terningkast 4+ til samlinga der Tre blinde mus er høgdepunktet.


Jenta med snø i håret av Ninni Schulman

Cappelen Damm 2013
355 sider, kjøpt pocket


Over til svensk krim og ei bok som har "overvintra" fleire sesongar på hytta - og som omsider vart lest no i påsken. Grei debutroman med eit oversiktleg plott - men det er litt tamt.

Forfattaren er tydeleg inspirert av Camilla Läckberg og Liza Marklund sine krimbøker, og lukkast - eit stykke på veg. Eg meiner: Nysgjerrig journalist med uryddig privatliv som driv si eiga gransking parallellt med politiet si etterforsking er jo noko som me har lest hundre gonger før..
Men bakgrunnshistoria og sjølve tematikken - menneskehandel og prostitusjon + drap - er som alltid opprørande.

Boka er svært fortlest og egentleg ikkje så aller verst tidtrøyte, men er etter min smak og mi meining "for enkel".
Terningkast 3-.


Mannen som jaget sin egen skygge av
David Lagerkrantz

Lydbokforlaget 2017
Speletid 12:53, lånt lydbok biblioteket


Enno ein svensk journalistkrim - men av ein heilt annan kvalitet og kaliber enn den over. Dette er framhaldet av Stieg Larsson sin fantastiske Millenniums-trilogi - og litt mot min vilje (for eg kjenner jo til striden om arven etter Larsson) - vart eg fenga og underholdt av denne boka.

Ein får eit gjensyn med fleire av karakterane frå serien - og Lagercrantz utviklar personane samstundes som han egentleg er tru mot det universet som Stieg Larsson skapte. Det er godt gjort, tykkjer eg. Lagercrantz har rett nok "redusert" Lisbeth Salander til ein bifigur - og han har heller ikkje det same engasjementet som Stieg Larsson hadde for henne.

Sjølv om David Lagercrantz si bok ikkje kan måla seg med Larsson sin trilogi, er ho absolutt leseverdig. I Mannen som jaget sin egen skygge handlar det m.a. om arv og miljø og tvillingforskning, ei sidehistorie som er ganske interessant. Elles er boka drivande og godt samanskrudd, men ho kan oppfattast som litt rotete - i alle fall om ein les ho som lydbok. Anders Ribu gjer forøvrig ein god jobb som opplesar. Terningkast 4+.


Skjult agenda av Emelie Schepp

Gyldendal 2017
377 sider, kjøpt pocket


Tredje del i serien om statsadvokaten Jana Berzelius er også ein svenskekrim etter mitt hjerte. Sjølv om hendingane er tydeleg oppkonstruerte og personane ofte er eindimensjonale (særleg "dei slemme"), så er det ei forteljing med snert og originalitet.

Eg har stor sans for hovudpersonen; den effektive og hardtarbeidande advokaten, elegant i klesvegen, med høge hælar, feiande fram innan pågåande og komplekse saker - men med spesielle eigenskapar og ein heilt spesiell bakgrunn som ho held skjult for omverda. Lesarane får nye drypp frå barne- og ungdomstida hennar bit for bit, bok for bok. Det er ein snedig måte å halda interessa vedlike på.

Emelie Schepp sine bøker anbefalast. Dei er svært spennande og fengande, - men ofte med blodige og brutale innslag. Den fjerde boka i serien (Pappas gutt) kjem ut på norsk i juli. Det vert litt fråtrekk her på grunn av at (ein del av) løysinga er litt for opplagt.
Skjult agenda får terningkast 4.



Opprinnelse av Dan Brown

Bazar 2017
492 sider, lånt papirbok privat


Dette er ein spenningsroman der historie, religion, kunst, kultur, vitenskap og teknologi vert fletta inn på ein "naturleg" måte. Men ein har liksom lest det før. Brown benyttar seg av velkjende og velbrukte triks som han har vore meir heldig med i tidlegare bøker. Det handlar (sjølvsagt) om at nerden Robert Langdon jagar og blir jaga, og (sjølvsagt) har han selskap med ei ung vakker kvinne. Undervegs skal kodar knekkast og ymse hindringar forserast.

Handlinga er hovudsakleg lagt til Spania og ein får besøka både Guggenheim-museet i Bilbao, La Sagrada Familia i Barcelona og mange andre høgkulturelle bygningar og stader.

Eg forventar det storslagne og det nyskapande av ein forfattar som Dan Brown, men dessverre - Opprinnelse er tidvis kjedeleg og lever ikkje opp til forventningane mine. Terningkast 3.



Hennes største frykt av Peter Swanson

Cappelen Damm 2018
318 sider, lånt papirbok biblioteket


Til slutt den boka som overraskande nok vart høgdepunktet i påskelesinga mi. Hennes største frykt er ein psykologisk thriller; bittelitt treg i starten, men vert snart spennande og uhyggeleg - og heilt umuleg å leggja frå seg.

Det handlar om at to personar - ei kvinne busett i London og tremenningen hennar som bur i Boston - har behov for å endra omgivelsar og miljø og som difor bestemmer seg for å bytta bustad for ei tid. Etter kvart får ein vita at dei begge "har ei fortid" - og at "enkelte" er ute etter hevn og oppgjer. Hovudpersonen Kate er både irriterande, interessant og fullstendig uforutsigbar.

Peter Swanson har konstruert ei fantastisk creepy historie. Alt er ikkje like truverdig, men historia er gjennomført og tek tak i lesaren.
Dersom du har eit snev av paranoia, hus- eller mørkeredsel; styr unna denne boka. For alle andre: Løp og les! Terningkast 5. 

2 kommentarer:

  1. Skulle lest dette før påske. Da hadde jeg kanskje husket at du også tidligere har tipset (meg) om Swanson. Må være lenge siden, for det eneste jeg husker er at jeg har lyst å lese. Som uansett er det viktigste.

    Schulmann har også hos meg støvet ned på ei hyttehylle. Ga den i sin tid til min far som tok den med til.. og så tilbake... har sett at det har kommet til flere bøker, og du vet svenskekrim. Svenskekrim. Berzelius trodde jeg at jeg likte helt til at jeg flere ganger nå har vegret meg mot å høre sisteboka på storytel = skjønner ingenting. Lagercrantz synes jeg ikke helt får det til med Salander. Det er noe med karakterbygging og dialoger som skranter. Synd. Orker ikke nevne Dan Brown og det som ikke er svensk. Ja bortsett fra at jeg er veldig glad i McCourt men det burde egentlig stått under det andre innlegget..

    (leste selv Minier i påska, bok 2)

    SvarSlett
    Svar
    1. Swanson er fin; bøkene hans er spennande, inneheld overraskingar og uventa vendingar og sjarmerande (men kanskje ikkje heilt truverdige) karakterar. Har lest dei tre som er utkomne på norsk (veit ikkje om han har fleire) og dei har alle vore overraskande bra. Dei inngår ikkje i serie.

      Er også veldig glad i svensk seriekrim og oppdagar stadig nye seriar. Ikkje alle er like bra.
      Lagercrantz skriv godt og burde ha komme med noko «heilt sjølv». Er ambivalent til desse «inspirert av Millennium»-bøkene. Det er tydeleg at Lagercrantz prøver å leggja seg så nær opp til Stieg Larsson sin skrivestil som muleg, men han får det jo ikkje heilt til.

      Slett