Tommi Kinnunen - ein finfin finne

Eg har begrensa erfaring med finsk litteratur og finske forfattarar. Eg kan vel telja dei på ei hand; Sofi Oksanen, Arto Paasilinna og Tove Jansson er dei eg kjem på i farten - og no kan eg leggja til eit nytt bekjentskap; Tommi Kinnunen. Eg fekk Der fire veier møtes av denne forfattaren anbefalt på det sterkaste - og sjølv om eg var skeptisk (eg blir gjerne det av sterke anbefalingar), starta eg på boka. Det viste seg å vera ein ualminneleg bra roman. Så bra at eg rett etterpå også las oppfølgjaren Lyset bak øynene. Eg set pris på slike uventa positive leseopplevingar. Tommi Kinnunen skriv finfine bøker.

Boka er meir kjend med eit anna omslag,
men eg har valgt å bruka det du ser her.
Dette coveret er mykje finare, tykkjer eg, men er
kanskje litt for romantisk?

Der fire veier møtes

Pax 2016
308 sider
Lånt papirbok privat

Ein slektsroman som handlar om vanskelege par- og familieforhold, om ting som vert halde skjult i årevis og om kvardagsleg strev og slit. Tema som kan virka velkjent og velbrukt i litteratursamanheng, men dette er likevel ikkje ein heilt vanleg roman med heilt vanleg innhald.

Kinnunen har nemleg bygd opp boka på ein heilt spesiell måte; ukronologisk og med fire ulike forteljarstemmer. Dei enkelte kapitla er avsluttande små historiar, som noveller, med detaljerte skildringar og skarpe tidsbilete. Lesaren får, via dei ulike perspektiva, gradvis og langsamt, innblikk i ein stor familie. Om forholda dei har til kvarandre, om generasjonsmotsetningar, om at ein kan kjenna seg uendeleg einsam sjølv m ein er ein del av stor familie i eit folksamt hus. Og om forholda i bygda og om korleis samfunnet utanfor har endra seg på ulikt vis dei siste hundre åra.

Der fire veier møtes er forfattaren sin debutroman, og eg er verkeleg imponert. Både innhaldet i boka og måten ho er oppbygd på gjorde inntrykk. Terningkast 5.

Lyset bak øynene

Pax 2017
331 sider
Lånt papirbok privat

Dette er ein frittståande oppfølgjar der me møter att mange av dei same personane som i den fyrste boka. Hovudkarakterane er Helena, som er blind, og nevøen hennar, Tuomas, som er homofil. Dei er begge utanfor "normalen" og dei forstår kvarandre - og likevel ikkje.

Livet vert ikkje alltid som forventa, noko både Helena og Tuomas får erfara. Me får følgja dei to hovudpersonane frå tidleg barndom, gjennom utfordrande ungdomsår og i vaksen alder. Sidan dei høyrer til to ulike generasjonar er det også i denne boka litt hopp att og fram i tid.

Lyset bak øynene skildrar sterke kjensler og er heilt på grensa til å bli oversentimental, men er innafor grensa. Det er ei gripande bok som etter kvart gjorde like sterkt inntrykk som Der fire veier møtes. Terningkast 5-.