Bokomtale: Karolines kjærlighet av Kim Leine

Cappelen Damm 2022
414 sider
Lånt ebok BookBites

Kim Leine - mest kjent for Grønlandstrilogien - 'Profetene i Evighetsfjorden', 'Rød mann/sort mann' og 'Etter åndemaneren' - har starta på eit heilt nytt og heilt annleis prosjekt. 

Ut frå tittelen på boka skulle ein nesten tru at det er ein dameroman. Det er det ikkje. Det er også noko heilt anna enn 1700-talet og "galskap og gørr på Grønland". 

Karolines kjærlighet er fyrste bok i ein ny trilogi. Handlinga er lagt til "nesten notid" og me befinn oss innan det som kan kallast spenning-/politisk-/agentroman-sjangeren. 

Me møter Karoline Blicher i 2013. Ho er på dette tidspunktet utstasjonert som assisterande forsvarsattachè i Moskva. Samstundes går det rykter i det diplomatiske og politiske miljøet om ein nær foreståande russisk invasjon/anneksjon av Krim. Karoline vert i samband med dette oppfordra til å bli "ekstra godt kjent med" Mikhail Petrov, ein mann tilknytta det russiske kulturdepartementet - men ein forstår at han har andre forbindelsar og truleg andre motiv. Det noko spesielle oppdraget fører til at Karoline får eit heitt forhold til Petrov. Men høgdepunktet under Moskvaopphaldet er likevel, etter Karoline sitt syn, møtet med sjølvaste Vladimir Putin. 

Etter ei tid gjer den russiske etterretningstenesta eit forsøk på å verva Karoline til si teneste - og opphaldet i Moskva vert avslutta. Tilbake i Danmark legg Karoline tilsynelatande alle kort på bordet til den danske etterretningstenesta. Karoline konsentrerer seg etter kvart meir om heimlege saker og vert politisk aktiv i det populistiske og nasjonalkonservative partiet Demokratisk Alliance. Men kjenslene og kjærleiken hennar er framleis i Moskva. 

Karoline sin ekskjæreste er journalist og kjem på sporet av noko som både russisk etterretning og dansk media er ute etter - men for Karoline kan ei eventuell avsløring vera svært øydeleggjande, både personleg, familiært og profesjonelt. 

Dette er opptakta til boka og det som etter kvart skal bli ein trilogi. Boka er innhaldsrik og Kim Leine er ein framifrå forteljar. Men når ein tenkjer på (og kanskje ubevisst; samanliknar med) Grønlandstrilogien - er denne ganske tam. Eg forventa noko heilt anna enn det eg fekk - og eg måtte liksom justera forventningane mine undervegs i lesinga. Då eg hadde fått "ommøblert" inne i hovudet mitt vart det etter kvart ei god leseoppleving. Men starten er veldig treg, og eg meiner at framdrifta tidvis er for dårleg. I alle fall sidan boka vert marknadsført som ein "intens spenningsroman". 

Karolines kjærlighet er meir interessant enn spannande. Eg ser på boka som ein bra start på det som altså skal bli ein trilogi. Handlinga og karakterane i boka er oppdikta, men bakteppet er realistisk og tematikken er aktuell. Hendingar det siste året har synt oss at koblingane mellom dansk (og nordisk) høgrepopulisme og russisk nasjonalisme ikkje er så urealistisk som ein skulle tru. 

Karoline er ein fascinerande og forholdsvis truverdig karakter - som slett ikkje er vidare sympatisk. Tvert om; ho har nokså ekstreme haldningar og syner rett som det er sider av seg sjølv som er heller usmakelege. 

Hovudtema i boka er korleis Karoline brukar makta si og på den andre sida; korleis ho vert brukt av andre. Kvar er lojaliteten hennar? Kva og kven er Karoline sin egentlege kjærleik? Kva og kven er det ho sviktar? Kva kan ho tapa på vegen mot det målet ho har sett seg? For målet - i alle fall så lenge - det er å bli statsminister i Danmark. 

Sjølv om boka ikkje vart heilt innertiar for meg, ser eg fram til å lesa meir om Karoline.