Dikt og slikt: En natt forbi

Jan Eggum (f. 1951) er vel kjent for dei fleste og treng kanskje ingen nærare presentasjon. I fjor las eg sjølvbiografien hans Så langt har alt gått bra, og eg som har "kjent" Eggum i mange år, fann mykje av innhaldet der "nytt". Eg var til dømes ikkje klar over at han er så morosam som han faktisk er. Her kjem likevel eit eksempel på den mollstemte sida av Eggum.

En natt forbi

Min krok er kald med grå gardiner
Som stenger solen ute.
Min seng er smal og golvet griner.
Jeg prater med min pute.

En natt forbi, et ensomt monarki.
Sang fra sjelen, slipp meg ned.
Jeg trenger en å våkne med.

En drøm er dekt til to personer
Og samler støv på stolen.
Et tog av tause telefoner,
og angst for alkoholen.

En natt forbi, en frihetsparodi.
Tåketanker, gi meg fred.
Jeg trenger en å våkne med.

En natt forbi, en stilnet melodi.
Sang fra sjelen, slipp meg ned.
Jeg trenger en å sovne ved,
Så får jeg en å våkne med.


Eggum skreiv opprinneleg sangen i 1974 på engelsk ("Alone, awake") og omsette han seinare til norsk. Kom fyrst ut med Wenche Myhre på albumet Wenche i 1976 og med Eggum sjølv på albumet En natt forbi i 1979.

Her kan du høyra ein flott versjon av sangen - og ein Eggum som innleiar på ein fabelaktig sjølvironisk måte.