Påbyrja i mai, fullført i juni:
Erik Fosnes Hansen - Salme ved reisens slutt - Norsk roman - Lyd Storytel
Lese i juni:
Camilla Grebe - Jentene og mørket (Jentene og mørket #7) - Svensk krim - Lånt papirbok privat
Anne Britt Harsem - Jakten på en serieovergriper - Norsk dokumentar/ personleg beretning - Lyd Storytel
Ragnar Jònasson - Mørket (Hulda Hermannsdóttir #1) - Islandsk krim - Lånt lydbok BookBites
Ragnar Jònasson - Øya (Hulda Hermannsdóttir #2) - Islandsk krim - Lånt lydbok BookBites
Ragnar Jònasson - Tåken (Hulda Hermannsdóttir #3) - Islandsk krim - Lånt lydbok BookBites
Valérie Perrin - Å vanne blomster om kvelden - Fransk roman - Lyd Storytel [avbraut}
Påbyrja i juni, fullførast i juli:
Samuel Bjørk - Bomberen (Holger Munch og Mia Krüger #5) - Norsk krim - Lånt papirbok privat
Jørn Lier Horst og Jan Erik fjell - Skriket (Markus Heger #1) - Norsk krim - Lånt lydbok BookBites
5 lyd, 1 papir
4 lånt, 2 abonnement
4 krim, 1 annan roman, 1 dokumentar
2 norske, 1 svensk, 3 islandske
Nye forfattarar: Jònasson, (Perrin)
Travle dagar og kveldar gjorde at det ikkje vart meir enn seks fullførte bøker i juni. Forventar meir lesing denne månaden sidan eg har sommarferie.
Gjenlesinga av Salme ved reisens slutt vart ganske vellukka. Eg likte i alle fall boka betre no enn då eg las ho fyrste gong, men ho når ikkje heilt opp. Til det er forteljinga for usamanhengande og treg.
Jakten på en serieovergriper, der me får Stine Reksten si historie, gjorde djupt inntrykk, dette trass i at eg kjende til mykje av innhaldet frå før.
Camilla Grebe si nye bok er veldig bra; Jentene og mørket er eit eksempel på at saktegåande krim kan vera både intens og spennande.
Månadens nedtur:
Det eg er mest misnøgd med er at eg kasta vekk eit par timar på lytting av ei bok som eg aldri burde ha starta på. Finst det ei bok som er meir oppskrytt enn Å vanne blomster om kvelden tru? Det var så definitivt ikkje min tekopp.
Månadens høgdepunkt:
Dei tre krimbøkene til islandske Ragnar Jònasson. Han er ikkje så rå som Yrsa og heller ikkje så melankolsk som Arnaldur, noko midt imellom. Landskapet, veret og naturen er - som vanleg i romanar frå Island - effektfulle og viktige rammer for forteljinga.
Det som gjer denne trilogien så spesiell er måten forfattaren har konstruert og bygd opp forteljinga. Det er ikkje berre hopp fram og tilbake i tid, - det er også omvendt kronologisk. Eg var både overraska og skeptisk etter at eg avslutta den fyrste, Mørket, då det her blir avslørt noko heilt vesentleg. Kva i alle dagar var det forfattaren ville oppnå med dette? Vel, eg kan sei så mykje at sjølve leseopplevinga av dei to neste bøkene blir annleis enn det elles ville blitt.
(Då er eg visst passe kryptisk. Les bøkene, så vil du forstå)
Avslutningsvis: Eg er i skrivande stund snart feridig med Bomberen, den nyaste krimmen til Samuel Bjørk. Knallbok!
