Vårlesing: 3 x Terningkast 5

Eit nytt skippertakinnlegg - denne gongen heilt kort om nokre gode krimbøker eg har lest i det siste. Eg ga alle desse tre terningkast 5 og dei fortener muligens ein skikkeleg og meir begrunna omtale - men eg har ikkje kapasitet til å skriva så ofte og så grundig som eg egentleg ynskjer. Vil du lesa meir om bøkene; bruk Google og finn fleire omtalar.

Kastanjemannen av Søren Sveistrup

Gyldendal 2018
507 sider
Lånt papirbok privat

Eg var lenge skeptisk til denne boka sidan ho har vore hypa så mykje, - men det synte seg at all hypen var vel fortent. Dette var skikkeleg spennande!

Ein seriedrapsmann er på ferde i København. Ofra er lemlesta på grusomt vis - og ein liten kastanjemann er lagt på åstadane som eit slags visittkort. Etterforskarane Naia Thulin og Mark Hess har fått den krevjande oppgåva med å finna ut av saka - og dei vert begge, mot sin vilje, personleg involverte.

Eg har lest liknande kriminalhistoriar med liknande antagonistar før, men eg vart likevel både engasjert og fascinert av denne. Kastanjemannen er ein godt samansydd pageturner - og eg håpar på fleire bøker om Thulin og Hess i framtida.

Gutten som elsket rådyr av Samuel Bjørk

Vigmostad Bjørke 2018
443 sider
Lånt papirbok privat

Denne "slukeboka" likte eg godt. Nervepirrande heilt frå byrjinga, skummelt og rimeleg intenst. Historia er godt oppbygd med overraskingar undervegs, og det er såleis nesten umuleg å leggja frå seg boka.

Som i Kastanjemannen handlar det også her om ein seriemordar av det mest utspekulerte slaget - ein drapsperson som etterlet seg kryptiske spor og som heile tida er i forkant av etterforskinga. Ikkje heilt truverdig heile tida altså, men som underhaldningsroman fungerer det heilt glimrande.
Bok nummer tre i serien om Holger Munch og Mia Krüger er den beste til no. Eg er spent på neste bok!

Krigernes fred av Lasse Gallefoss

Aschehoug 2018
491 sider
Lånt papirbok biblioteket

Krigernes fred er ein historisk kriminalroman som er både underhaldande og lærerik. Boka er heilt annleis enn dei to over, men har andre kvalitetar som eg set pris på. Det gjeld både språk, stemning og innhald.

Handlinga er lagt til åra rett etter andre verdenskrig. Dei mange dramatiske og tragiske hendingane frå krigens dagar kastar framleis skugge over det som skjer. Det handlar m.a. om at "gode nordmenn" ikkje alltid var så gode. Enkelte motstandsfolk var ikkje heltar; dei snudde kappa etter vinden.

Persongalleriet verkar å vera svært truverdig, det same gjeld tidsbileta og miljøskildringane. Pluss også til det heilt spesielle og "tidsriktige" omslaget; det framstiller ei avis med notatar av enkelte av episodane i boka.

Bokomtale: Den evige ilden av Ken Follett

Cappelen Damm 2017
861 sider, speletid ca. 34 timar
Kjelder: Kjøpt papirbok og lydbok Storytel

Kongen av historiske mursteinsromanar, Ken Follett, er framleis svært så aktiv - og han leverer stadig varene, til glede for oss som likar slike bøker. I denne romanen skal me attende til Kingsbridge, katedralbyen me hugsar frå dei tidlegare romanane hans Stormenes tid og I all evighet. Dei tre omfangsrike romanane er sjølvstendige og har handling frå tre ulike hundreår: I Stormenes tid vert det fortalt om 1100-talet, I all evighet har handling frå 1300-talet og i Den evige ilden handlar det om 1500-talet.

Forteljarmåten er gjenkjenneleg frå Århundretrilogien; dvs. at fokus og perspektiv er lagt til menneske som jobbar og oppheld seg nær verkelege (og mektige) historiske personar. Dette er eit grep som er vellukka etter mi meining: Ein får på den måten eit nært syn på historiske hendingar og ser maktpersonane frå ein annan synsvinkel enn det ein gjer gjennom fakta- og historiebøker.

Eg kjøpte papirboka for ei tid tilbake og var egentleg mest innstilt på å "lesa sjølv", men kom aldri i gang sidan boka er så tjukk. Då ho så vart tilgjengeleg som lydbok på Storytel, valde eg å starta på boka som lydbok - og eg har lest størstedelen av boka på den måten. Nils Ole Oftebro er ein god opplesar av slike store verk.

Forteljinga tek til i året 1558, ei uroleg og omskifteleg tid i England og resten av Europa. England er katolsk (igjen) og på trona sit den nest siste av regentane innan Tudordynastiet, Maria I. (Ho skulle seinare få tilnamnet Bloody Mary - "den blodige" - fordi ho fekk henretta så mange av sine religiøse og politiske motstandarar.) Ektemaken hennar er Filip II av Spania (som tretti år seinare sender armadaen sin mot Elizabeth I). I Frankrike regjerer Henrik II, som førebur seg på bryllaup mellom sonen (dauphinen) Frans (14 år) og ei anna Maria; Maria Stuart (16 år). At kongelege og adelege barn vart brukte som brikker i maktpolitiske og utanrikspolitiske spel var heilt vanleg på denne tida. Arrangerte ekteskap vart sett på som både naturleg og fornuftig.

Maria Tudor døyr i 1558 og året etter døyr Henrik II av Frankrike. Tida rundt ein regent sitt dødsfall er kaotisk og potensielt farleg for ein nasjon fordi alliansane og maktforholda er i endring. I England er arverekkefølga uklar, men det er den unge prinsesse Elisabeth som vert peika ut som ny regent. Det er kontroversielt, for Elisabeth er som sin far, Henrik VIII, protestant - men ho er i prinsippet tilhengar av religionsfridom. Den katolske Maria Stuart er på eit tidspunkt dronning av både Frankrike og Skottland, men den unge og sjukelege kong Frans II døyr etter kort tid. Ho returnerer til Skottland med ambisjonar om å ta makta både der og i England. Mektige katolske krefter ser nemleg på Maria Stuart som rettmessig arving til den engelske trona. Både Elizabeth I og Maria Stuart hadde mektige vener - men også mektige og revansjelystne fiendar.

Den mest sentrale (fiktive) hovudpersonen er Ned Willard. Me møter han innleiingsvis som ein aldrande mann som tenkjer tilbake på eit hendingsrikt liv. Store deler av livet sitt er han etterretningsagent for dronning Elizabeth I. Ned høyrer til ein protestantisk familie medan hans store kjærleik, Margery Fitzgerald, tilhøyrer ein katolsk. Dei mest sentrale handlingstrådane i boka er striden og maktkampen mellom reformistar og katolikkar, rivaliseringa mellom og rundt dronning Elizabeth I og Maria Stuart, samt det vanskelege kjærleiksforholdet mellom Ned og Margery. Når det gjeld dette siste er Follett litt klissete og kjem med sine sedvanlege kleine erotiske skildringar, men på den andre sida er det greitt med visse avbrekk i all dramatikken og brutaliteten som det elles vert fortalt om.

Fremst i boka får ein ei fem siders personoversikt. Det er svært nyttig, for Follett har fylt forteljinga med eit utal personar, både fiktive og historiske. Takka vere oversikten er det likevel ganske greit å halda brikkene, familiane, personane og intrigane frå kvarandre. Follett fortel om ulike kjende historiske hendingar som fann stad i Frankrike og England, t.d. Bartolomeusnatten, massakren i Vassy, Den spanske armada og Guy Fawkes og kruttsamansvergelsen. Me får også glimt frå andre stader i verda, som Spania og "Den nye verden"; Amerika.

Romanar og dokumentarar, samt filmar og TV-seriar frå denne tidsperioden (1500-talet) er svært populære; eksempelvis bøkene til Philippa Gregory, C.J. Sansom og Hilary Mantel, biografiane til Richard Herrmann og TV-seriane Wolf Hall og The Tudors. I desse dagar går ein ny film; "Mary, Queen of Scots" på norske kinoar. Den handlar også om Maria Stuart og Elizabeth.

Til sist var det Elizabeth som "vann" maktkampen i og med at Maria Stuart mista hovudet sitt etter nitten år i fangenskap. I ettertid kan ein imidlertid sei at det var Maria som sigra - for den som overtok trona etter Elizabeth var Maria sin son; James I, den fyrste frå kongehuset Stuart.

Personskildringane er ikkje heilt vellukka heile tida. "Dei snille" er gjerne sterke, vakre og kloke, "dei slemme" er ondskapsfulle, sleipe og dumme. Men dei mest sentrale karakterane i denne forteljinga får ein sjå frå ulike sider. Follett skildrar ofte folk, særleg kvinner, ut frå korleis dei ser ut. Han er svært opptatt av yppige kvinnelege former - men eg vel å ikkje leggja særleg vekt på dette utslaget av mannssjåvinisme. Andre deler av boka veg opp.

Den evige ilden er nemleg ei velskriven, grundig, fargerik og interessant bok. Eg er imponert over den historiske detaljrikdommen som vert vist og av det researcharbeidet Follett må ha hatt i forkant av skrivinga. Han får tydeleg fram at alle saker har fleire sider og at religiøs fanatisme er farleg, uansett. Ein kan lett dra paralellar til dagens internasjonale situasjon, der folk flyktar frå forfølging pga. religion og tru. Sjølv i dag finst det menneske som slaktar og massakrerer andre menneske, med det ein kan kalla religiøs grunngjeving. Forfattaren er, som dronning Elizabeth I var - og som hovudperson Ned Willard i boka er - tilhengar av toleranse for andre meiningar og respekt for andre menneske. Djupast sett er dette med toleranse og respekt sjølve moralen i denne romanen.

Oppsummering april 2019

Påbyrja i mars, fullført i april:
Peter May - Ualminnelige mennesker - Britisk krim - Lånt ebok eBokBib
Ken Follett - Den evige ilden - Britisk historisk roman - Kjøpt papirbok + lydbok Storytel

Lest i april:
Lasse Gallefoss - Krigernes fred - Norsk historisk krim - Lånt papirbok biblioteket
Jørgen Jæger - Ikke et lik for mye - Norske krimnoveller - Lånt papirbok biblioteket
Christina Erikson - Kommer alltid tilbake - Svensk krim - Lånt ebok eBokBib
Samuel Bjørk - Mannen som elsket rådyr - Norsk krim - Lånt papirbok privat
Odd Børretzen - Barndom - Norsk biografi/erindring - Lydbok Storytel
Søren Sveistrup - Kastanjemannen - Dansk krim - Lånt papirbok biblioteket

Påbyrja i april, fullførast i mai:
Robert Dugoni - Min søsters grav - Amerikansk krim - Lånt ebok eBokBib
Håkan Nesser - Intrigo - Novellesamling - Kjøpt lydfil

4 papir, 1 lyd, 1 papir + lyd, 2 ebøker
6 lånt, 2 abonnement, 1 kjøpt
6 krim, 1 historisk roman, 1 erindring/biografi
4 norske, 2 britiske, 1 svensk, 1 dansk
7 menn, 1 kvinne
"Nye" forfattarar: Gallefoss, Erikson, Sveistrup

Eg er inne i ein særs god leseperiode! Åtte leste bøker er rekord for året - og av dei åtte er det faktisk fem femmarar. Spesielt nøgd med at to av dei "nye" (Gallefoss, Sveistrup) var så bra. Krimsamleomtale kjem seinare.

Biolesesirkel: Odd Børretzen - Barndom

Cappelen Damm 2004
Speletid 4:42
Lydbok Storytel

Lydboka Barndom består av to små bøker; Min barndoms verden og Kristian Kvart og jeg, fyrste gong utgitt i hhv 1997 og 1998. Det var både hyggeleg og nostalgisk å høyra forfattaren sjølv lesa. Børretzen hadde ein heilt spesiell stil som kjem tydlegast fram når ein lyttar til stemma hans.

Dette blir ein svært kort omtale av to korte, men gode bøker. Det er ikkje så lett å få formidla kor fine dei er. Men altså - har du Storytel-abonnement - last ned Barndom og få ei humrande god leseoppleving!

Eg har høyrt boka i samband med Moshonista sin biolesesirkel, som denne månaden har tema Funny. Barndom er ikkje "funny" i tydinga latter og gapskratt, men det er absolutt ei underfundig og humoristisk bok, med skråblikk og naivt undrande betraktningar. Boka er heller ingen sjølvbiografi i tradisjonell forstand, men ei erindringsbok der ein får eit innblikk i ein avgrensa del av livet til forfattaren, samt nokre gode tidsbilete frå ei svunnen tid.

I Min barndoms verden fortel Børretzen om tidlege barndomsminner frå oppveksten på Grorud i Oslo. "Barndommens verden" er ikkje så stor for nokon av oss, og det var den heller ikkje for vesle Odd. Han var ein tenksam og litt engsteleg liten gut, full av fantasi og spørsmål. Børretzen var fødd i 1926, så han vaks opp i "dei harde tredveåra". Han og familien leid inga naud, men ein kan heller ikkje sei at han hadde noko priviligert oppvekst.

I Kristian Kvart og jeg fortel Odd Børretzen om ungdomstid og pubertet. Han fortel om krigen og om ein ny kvardag der alt var farleg, om knappheit på materielle ting, men der fantasien blomstra. Og aller mest opptatt var den unge Odd av damer. Han var (som dei fleste pubertetsgutar, vil eg tru) veldig opptatt av det andre kjønn, men var samstudes så sjenert og redd at han lenge måtte nøya seg med å sjå på og fantasera om damene.

Odd Børretzen hadde ein unik formidlingsevne, han kunne vera både treffande, reflekterande og herleg sjølvironisk.
Børretzen døydde i 2012, nær 86 år gammal. Han fekk eit langt og innhaldsrikt liv og heldt konsertar, ga ut bøker og spelte inn plater til nesten siste stund.

 Søndag er "smakebit-dag" på bloggen Flukten fra virkeligheten. Her er ein liten smakebit frå Min barndoms verden:

Favorittforfattarar: U og V

Då var det på tide å halda fram med den alfabetiske gjennomgangen av favorittforfattarane mine. Når det gjeld U og V var det ikkje så mange å velja i - men eg har plukka ut to dyktige kvinnelege forfattarar - ei for kvar bokstav.

Foto: Aschehoug.no

Unni Lindell

Norsk forfattar og journalist f. 1957.

Svært produktiv og populær og mest kjent som kriminalforfattar. Lindell er dama bak krimheltane Cato Isaksen og Marian Dahle - og det sjarmerande vesle spøkelset Nifse Nella. Samt ein heil del andre interessante folk og dyr (som katten Knut). Barnesitatbøkene hennar er også svært populære.

Unni Lindell fekk Rivertonprisen i 1999 for Drømmefangeren og fekk prisen på nytt no i år for Dronen. 

Eg tykkjer krimromanane til Lindell er fascinerande lesing. Ho tek ofte utgangspunkt i vanlege menneske med vanlege liv som opplever noko ekstraordinært - og får det gjerne til å bli skikkeleg skummelt.

Foto: Aschehoug.no

Vera Henriksen

Norsk forfattar 1927 - 2016.

Produktiv og populær var også Vera Henriksen.
Forfattarskapet hennar har betydd mykje for meg personleg. Då eg var ung las eg mange av dei historiske romanane hennar, noko som førte til at eg vart skikkeleg interessert i den sjangeren. Då eg gjenlas Sigrid-trilogien og Bent Jonsson-serien for eit par-tre år sidan var det på nytt store leseopplevingar for meg.

Henriksen sine forteljingar er fengslande fyrst og fremst fordi dei er så historisk korrekte, men også fordi ho var så dyktig i formidlinga av det tidlause, det mellommenneskelege og det allmenngyldige.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Omsider nærmar eg meg slutten av den alfabetiske gjennomgangen - og det har sanneleg teke si tid. Slik er det når ein ikkje har ein tidsfrist å forhalda seg til. Bokstaven W hoppar eg over. Eg er klar over at det finst forfattarar på den bokstaven også, men ingen av dei passar inn for meg her i denne spalta. Og det finst vel knapt forfattarar (eller andre) med namn som byrjar på bokstavane X, Z og Æ, så dei kjem eg også til å droppa.
I neste avsnitt - det nest siste - kjem ein presentasjon av ein forfattar på Y og ein på Ø. I det siste innlegget kjem to forfattarar på Å samt ein oppsummering av dette "prosjektet".

Kort om: Ualminnelige mennesker av Peter May

Goliat forlag 2019
361 sider
Lånt ebok eBokBib

Peter May og Goliat forlag har hatt stor suksess her i landet med Lewis-trilogien, og i kjølvatnet av det har forlaget no gitt ut den fyrste boka i serien Enzo-filene; Ualminnelige mennesker, - men det spørs om dette blir like suksessfylt. Eg tvilar på det. Denne boka er nemleg heilt, heilt! annleis enn Svarthuset, Lewismannen og Lewisbrikkene. Medan Lewis-trilogien var prega av det tankefulle og melankolske, er stilen i denne boka leiken, konspiratorisk og humoristisk. Dette forvirra og forundra meg i byrjinga, sidan eg forventa noko anna.

Peter May viser seg altså frå ei ny side denne gongen. Mesteparten av handlinga er, som ein kan sjå på omslaget, lagt til Paris. Det handlar om eit cold case-oppdrag som hovudpersonen, kriminalteknikar og biologiprofessor Enzo Macleod, freistar å finna ut av. Litt kodekrim-aktig, i stil med Dan Brown og Tom Egeland, men Enzo manglar Robert Langdon sin geniale hjerne og Bjørn Beltø sin sjarm.

Plottet er snedig og fiffig, men svært så oppkonstruert: For ti år sidan forsvann læraren Jacques Gaillard sporlaust. Den uoppklarte forsvinningssaka vert sett på som uhyre komplisert og Enzo inngår eit veddemål om at han skal klara å løysa saka. Enzo knyter til seg personar, deriblant ei mystisk og vakker kvinne, og dannar ei alternativ etterforskingsgruppe. Og faktisk; relativt raskt finn gruppa avgjerande spor - og faktisk; ein liten, men vesentleg del av Gaillard - nemleg hovudet hans. Hovudskallen ligg i ein kasse saman med ulike gjenstandar som så fører til neste funn - og neste kroppsdel. Og slik held det fram, med ulike absurde forviklingar og groteske funn. Ein kan hevda at det er noko pussig at det meste av etterforskinga vert gjort ved hjelp av Google og internett, og berre delvis ved hjelp av Enzo sin rettsmedisinske bakgrunn. Det endelege oppgjeret finn stad i dei skumle katakombene under Paris sine gater.

Kulissane i historia er elles stort sett dei parisiske gatene og meir eller mindre kjende parisiske bygningar, men ein får også nokre glimt frå vingardar og andre stader på den franske landsbygda. Forfattaren strør om seg med franske stadnamn og franske ord og uttrykk, noko som er litt slitsamt og irriterande å lesa for meg som ikkje kan det franske språket.

Konklusjonen min er at Ualminnelige mennesker er ein grei underhaldningsroman med ein litt rar blanding av humor og alvor. Dei kompliserte familieforholda og kjæresteforviklingane er noko karikerte - og eg må i tillegg advara mot ein pinleg dårleg sexscene. Den må berre skumlesast, eventuelt hoppast over.

Om eg kjem til å lesa neste bok i serien? Jo da, eg trur det. Sidan eg no er førebudd på stil og innhald skal det gå greit.

Andre bloggmeiningar: Bentebing, Leselukke
Boktrailer

Gule bøker. Påskekrimtips 2019

Det nærmar seg påske og aviser/nettstader/bloggar fløymer nesten over av krimboktips. Det er flott, tykkjer eg, for det kjem ut vanvittig mykje bra krim (samt ein del som ikkje er så bra..) Hittil i år har eg omtrent ikkje lese noko anna enn krim og spenning - men eg har framleis massevis av nye krimbøker på vent.

Smaken er som kjent som baken, også blant krimelskarar: Nokre vil ha langsam psykologisk uhygge, andre vil ha action og full fart. Nokre vil lesa snill og enkel krim, andre vil ha utfordrande og raffinerte tekstar. Nokre likar skjærgårdskrim og andre likar urban noir. Nokre vil ha overnaturlege grøss, andre vil ha samfunnskritisk realisme. Men felles for oss alle (som les krim) er vel at me vil lesa noko som kan gi oss ei flukt frå røyndommen; noko som kan opplevast som spennande og underhaldande og som samstundes inneheld velkjende krimlitterære formlar og klisjéar.

Eg gjer ein liten vri med tipsa mine - og håpar dei kan passa for folk med ulik krimsmak. Bøkene eg har plukka ut i dette innlegget er gule, dvs. at omslaget inneheld (eller har eit lite skjær av) gulfarge. Her er bøker eg har lest og likt, men også bøker som eg har på vent og ser fram til å lesa. Alle er utgitt i 2018 og 2019, og dei fleste er norske og svenske. Rekkefølga er tilfeldig.

Dronen av Unni Lindell
Årets Rivertonvinnar - og det er fortent. Lindell er knallgod på stemningsskildingar og spenningsoppbygging. Dronen er ein velskriven og stillfaren pageturner, perfekt som påskelesing.

Korset av Ingar Johnsrud
Burde etter mi meining óg ha vore nominert til Rivertonprisen. Kjempebra avslutning av trilogien med skiftande tempo, uforutsigbare hendingar og ein heilt spesiell hovudperson.

Gutten som elsket rådyr av Samuel Bjørk
Denne var Riverton-nominert. Eg har boka liggjande på nattbordet mitt og reknar med å ta til på den ganske snart. Dei to fyrste i serien var bra og denne siste har fått usedvanleg gode kritikkar.

1793 av Niklas Natt och Dag
Særdeles velskriven og sterk bok frå mannen med det spesielle namnet. Ein brutal og fengslande historisk kriminalroman.

Paradisets hjerte av Roar Sørensen
Leiken og sprudlande med alvorlege undertonar, handling frå Filippinene. Den fjerde boka i Stingo-serien kan godt lesast åleine då den ikkje byggjer spesielt mykje på dei føregåande.

En grav for to av Anne Holt
Handling frå langrennsmiljø, den fyrste i ny serie og ein introduksjon til eit spennande etterforskarpar. Holt har lang røynsle i krimfaget og held stadig koken.

Tre timer av Anders Roslund
Det svenske forfattarparet er halvert av naturlege og triste årsaker, men Roslund leverer varene åleine. Intens spenning, truverdige karakterar og aktuell tematikk.

Bristepunktet av Belinda Bauer
Ikkje lest enno, men den står høgt på ynskjelista mi. Nominert til Bookerprisen, noko som bør bety kvalitet. Denne boka er både smart, stilig og skarp, vert det sagt.

De venstrehendtes forening av Håkan Nesser
Nesser har ikkje falma med åra. Det har heller ikkje krimheltane hans, Van Veeteren og Barbarotti, gjort. I denne boka møtest dei to når ei gammal drapssak skal oppklarast. Stor underhaldning og skrivekunst på høgt nivå.

Coffin Road av Peter May
Ikkje på langt nær så bra som Lewistrilogien, men slett ikkje dårleg. Fine natur- og miljøskildringar, og handlinga er då også lagt til fascinerande Hebridene.

Koke bjørn av Mikael Niemi
Ikkje lest, men ut frå omtalar har eg stooore forventningar. Historisk krim og sanselege skildringar høyrest forlokkande ut. Står på venteliste til lydbok.

Kastanjemannen av Søren Sveistrup
Heller ikkje lest, men den er nyleg henta på biblioteket. Har ikkje lest noko av denne danske forfattaren tidlegare. Boka har fått mykje merksemd og skal vera god. Mykje tyder på at dette vert påskelesing for meg.

Motiv X av Stefan Ahnhem
Den gulaste boka i dette innlegget har eg heller ikkje lest enno. Har fått mykje ros, og eg håpar å få tak i denne snart.

Falken av Tom Egeland
Aldeles blodfersk, utgjevinga kjem på eit strategisk bra tidspunkt med tanke på påsken. Det er ingen Bjørn Beltø-roman denne gongen, men Egeland har synt før (Ulvenatten) at han beherskar thrillersjangeren. Gler meg til denne.

En høyere rettferdighet av Hjorth og Rosenfeldt
Nettopp lest og eg anbefalar verkeleg Sebastian Bergman-serien. Her er det viktig med kronologi.

Krigernes fred av Lasse Gallefoss
Les denne no. Imponerande bra så langt. Handling frå krigen og etterkrigstida. Lærerikt, perspektivrikt og truverdig på fleire område.

Då ynskjer eg alle ei retteleg fin påske!

Andre bloggar med påskekrimtips:
Lukten av trykksverte
Bjørnebok

Oppsummering mars 2019

Påbyrja i februar, fullført i mars:
S.J. Bolton - Livredd - Britisk krim - Lydbok Storytel
Hans Olav Lahlum - Isbjørngåten - Norsk krim - Lånt ebok eBokBib

Lest i mars:
Ken André Ottesen - Ja, vi elsker - Norsk humor - Lånt papirbok biblioteket
Arne Dahl - Åpen sjø - Svensk krim - Kjøpt papirbok
Roar Sørensen - Paradisets hjerte - Norsk krim - Lånt ebok eBokBib
Michael Hjorth og Hans Rosenfeldt - En høyere rettferdighet - Svensk krim - Kjøpt lydfil
Anders de la Motte - Høstdåd - Svensk krim - Lånt papirbok privat

Påbyrja i mars, fullførast i april:
Peter May - Ualminnelige mennesker - Britisk krim - Lånt ebok eBokBib
Ken Follett - Den evige ilden - Britisk historisk roman - Kjøpt papirbok og lydbok Storytel

3 papir, 2 lyd, 2 ebøker
4 lånt, 2 kjøpt, 1 abonnement
6 krim, 1 humor
3 norske, 3 svenske, 1 britisk
1 kvinne, 7 menn ('En høyere rettferdighet' har to forfattarar)
"Nye" forfattarar: Ottesen

Mars vart ein jamnt god lesemånad, med Arne Dahl som høgdepunkt og der ingen var nedturar/skuffelsar. Det slår meg kvar einaste månadsoppsummering; eg les innmari mykje krim, i alle fall i forhold til andre sjangrar eg les. Likevel held eg fram i den same tralten, for det er no eingong dette eg likar å lesa. Og difor har eg heller ingen umiddelbare planar om å endra leseåtferd - og slett ikkje neste månad, for då kjem påsken og tilhøyrande påskekrimlesing.
Ha ein kriminelt god lesemånad i april!

Kort om: En høyere rettferdighet av Hjorth og Rosenfeldt

Lydbokforlaget 2019
Speletid 10:31
Kjøpt lydfil

Etter ein lengre pause var det endeleg klart for eit nytt møte med kriminalpsykologen Sebastian Bergman og dei andre i Riksmord. I denne serien vert det lagt stor vekt på privatlivet og relasjonane dei enkelte personane har til kvarandre: Meir enn normalt innan krimlitteratur, og meir enn sjølve kriminalsakene denne gruppa arbeider med. Før ein startar på lesinga av serien kan det vera greit å vera merksam på dette. Det ligg også i korta at det er viktig å lesa bøkene kronoligisk.

Sidan En høyere rettferdighet er bok nummer seks er me no blitt verkeleg godt kjende med Sebastian, Vanja, Torkel, Ursula og Billy og forholda dei har og har hatt til kvarandre. Me har følgd dei gjennom krevjande saker, personlege kriser, kjenslemessige nedturar og alvorlege traumer. Me kjenner til kompliserte familieforhold og mørke hemmelegheiter. Psykologen og profileraren Sebastian Bergman er den mest sentrale og mest fascinerande karakteren - trass i at han framleis er både kynisk, egoistisk og usympatisk der han stadig vekk trakkar omkring i salaten.

Sjølve kriminalgåta denne gongen er lagt til Uppsala og det handlar om serievaldtekter. Rikskrim vert kobla på når ein av valdtektene endar i drap og det viser seg at minst to av ofra kjende kvarandre. Dei byrjar difor å leita i fortida etter det som kan vera ein samanheng. Etterforskarane opplever press frå alle kantar - frå sjefar, styresmakter, media og publikum - og det virkar som om gjerningspersonen vert meir brutal og meir dristig for kvart nytt overgrep. Etter ymse villspor og tabbar klarar etterforskarane å finna ut kven som står bak dei stygge brotsverka.

Terningkast 4 er litt strengt, men så har då forfattarparet Hjorth & Rosenfeldt lagt lista høgt i og med at dei fyrste bøkene i serien var så knallgode. En høyere rettferdighet er ein velskriven kriminalroman og forfattarane er dyktige som skildrar både folk og hendingar med innsikt og engasjement. Den underliggjande spenninga ligg som alltid meir på korleis og kva måte denne gjengen skal finna ut av sakene dei vert involverte i - og ikkje om dei klarar det. Forfattarane dreg det kanskje vel langt mot slutten med tanke på cliffhanger'ane som gjeld Sebastian, Vanja og spesielt Billy. Dei skapar i alle fall forventningar om ufatteleg spenning og stor dramatikk i neste bok!

Eg har lest alle bøkene i serien som lydbok, og det kan anbefalast. Med Ivar Nergaard som opplesar er ein garantert høg kvalitet også i lydbokversjonen.

Andre bloggmeiningar: Tine sin blogg

Vinterlesing: Norsk krim 2018

Nok eit krimsamleinnlegg: Tre kjappe omtalar av fjorårets norske.

Nullpunkt av Jørn Lier Horst og Thomas Enger

Lydbokforlaget 2018
Speletid 11.10
Lånt lydbok biblioteket

Verken Jørn Lier Horst eller Thomas Enger er mellom mine krimfavorittar. På ingen måte; Lier Horst sin krimhelt William Wisting er eg lei av for lenge sidan og Enger sin Henning Juul-serie, som byrja så lovande, enda for meg på ein utilfredsstillande måte. I utgangspunktet var eg såleis skeptisk til dette samarbeidet og til denne boka, men eg ville gjerne gi forfattarane ein ny sjanse. Nullpunkt er fyrste i ein planlagd serie.

Det opnar ganske friskt. Språket er enkelt og boka er greit komponert. Ein skjønnar at dette er ein slags seriemorder-thriller; ein sjanger som eg ofte likar. Etter kvart oppdagar ein likevel at plottet er så oppkonstruert, uverkeleg og lite truverdig at det går ut over den spenninga som forfattarane har prøvd å opparbeida. Hovudpersonane er (stereotypisk nok) ein middelaldrande politimann med ei fortid og ein ung kvinneleg journalist med private utfordringar. Etter kvart som eg nærmar meg slutten av boka merkar eg at det er verken spennande eller nifst, berre dumt. Helge Winther-Larsen gjer på si side ein god jobb som opplesar av lydboka.

Nullpunkt er enno ei av desse lettleste og lettgløymde krimbøkene. Jørn Lier Horst og Thomas Enger tilfører ingenting nytt med denne boka; eg hadde heile tida ei kjensle av at eg hadde lest alt saman før. Terningkast 3-.

Isbjørngåten av Hans Olav Lahlum

Cappelen Damm 2018
349 sider
Lånt ebok eBokBib

Så over til noko heilt anna - og til ein forfattar som faktisk har tilført noko nytt innan norsk krimlitteratur. Med serien om K2 og Patricia har Lahlum laga eit eige og "nytt" univers, med ein heilt eigen skrivestil og med røter i den klassiske kriminallitteraturen. Eg tykkjer han har lukkast godt. At han er litt "ufrivillig morosam" av og til er berre sjarmerande.

Isbjørngåten handlar om to ulike forsvinningar/ kidnappingar med omlag 40 års mellomrom. I 1973, i romanen si notid, vert ein tenåring meldt sakna. Det viser seg at guten sin biologiske far er ein rik og mektig mann - og at han har opplevd å mista ein son tidlegare. Er det ein samanheng mellom hendingane eller er det to ulike saker? Det er berre eitt av dei spørsmåla som Kolbjørn K2 Kristiansen må finna svar på. Saka vert lenge halden hemmeleg, men etter kvart må K2 ty til både media og til hjelparen Patricia.

Dette er bok nummer åtte i serien, men alle bøkene er frittståande og ein treng ikkje nødvendigvis lesa dei kronologisk. Isbjørngåten er ikkje superspennande, men anbefalast til alle som har sans for eit skikkeleg gammaldags kriminalmysterium. Terningkast 4.

Paradisets hjerte av Roar Sørensen

Asiaforlaget 2018
Lånt ebok eBokBib

Bokserien om Stingo er skikkeleg bra. Både Magellans kors, Smertens aveny og Mørkets blod ga meg gode leseopplevingar - så dette er bøker som fortener meir merksemd og fleire lesarar. Den forrige boka var mørk, dyster og voldsom. Denne nye er heilt annleis - noko som også kjem tydeleg fram av coverbileta. Med Paradisets hjerte har forfattaren "leika seg"; dette er ei sprudlande og lettlest forteljing, meir som ein krimkomedie. Boka står seg fint åleine og ein må ikkje lesa dei føregåande før denne. Ho er velskriven og velkomponert og byr på opptil fleire overraskingar undervegs.

Handlinga er lagt til eit norsk miljø på Filippinene, og forteljinga startar med at Stingo er vitne til eit tilsynelatande naturleg dødsfall. Det skal imidlertid visa seg at det er enkelte uklare omstendigheiter - og ekspolitietterforskar Stingo får i oppdrag å finna ut kva som egentleg har skjedd. Oppdraget vert farefullt og utfordrande på mange måtar.

Paradisets hjerte er ein underhaldande og befriande "unorsk" actionkrim. Sørensen skriv med engasjement og krydrar historia med vittige metaforar og gode person- og miljøskildringar. Men bak den tøffe humoren og sarkasmen kan ein finna alvor, realisme og aktuell tematikk. Eg gir terningkast 4+.