Sommarlesing del 3: Internasjonal krim

Heilt kort om nokre krimbøker eg har lest denne sommaren.

Den fjerde ape av J.D. Barker

Goliat 2019
378 sider
Kjøpt ebok

Her møter me ein seriemordar av det mest spinnville og utspekulerte slaget og ein politietterforskar med både kløkt, forstand, integritet - og ei fortid. Den fjerde ape er fyrste bok i serie, og den ga verkeleg meirsmak.

Plottet er genialt, tempoet høgt og spenninga formidabel - nesten heile tida. Boka er difor ein pageturner av dei sjeldne. Skildringane er svært blodige og til tider noko voldsomme.

"Se7en møter Nattsvermeren" heiter det på omslaget - og det stemmer, i alle fall til ein viss grad. Eg er ikkje noko filmmenneske, men både 'Se7en' og 'Nattsvermeren' er blant mine få filmfavorittar.

Den fjerde ape får terningkast 5.

Bristepunktet av Belinda Bauer

Cappelen Damm 2019
351 sider
Lånt papirbok biblioteket

Bauer konstruerer finurlege plott og byr alltid på overraskingar. Bristepunktet er meir ein thriller enn ein kriminalroman. I og med at boka er frittståande får ein eit ekstra spenningsmoment i og med at det ikkje er nokon "krimhelt" som skal følgjast vidare. Dermed kan alt muleg skje.

Forteljarstemmene er både unike og ulike, og ein får fleire perspektiv og forskjellige handlingstrådar som nærmar seg kvarandre utover i boka.

Eg likte denne godt, men Bauer kan faktisk enno betre. Terningkast 5-.

Krittmannen av C.J. Tudor

Cappelen Damm 2018
Speletid 9:51
Lydbok Storytel

Dette er ein fantasifull og underhaldande krimthriller. Oppbygginga er gjenkjenneleg frå utallige andre krimbøker: Dramatiske hendingar i fortida som aldri har fått ei forklaring, noko som fører til uventa hendingar i notid og til sist; ein endeleg konfrontasjon.

Boka byr på gode tidsbilete, truverdige karakterar og uventa tvistar. Eg forventa likevel meir sidan boka har fått så stor merksemd. Krittmannen var ei heilt grei leseoppleving, men eg er ikkje superimponert. Konkluderer med eit terningkast 4+. 

Vuggesang av Leïla Slimani

Cappelen Damm 2019
202 sider
Lånt papirbok biblioteket

Slett ikkje så verst denne heller, men eg vil hevda at boka er veldig oppskrytt. Forfattaren spelar på uhyggestemning og på ei muleg upåliteleg forteljarstemme.

Alt på fyrste side får vita at det handlar om eit lite barn som er blitt drept. Kva kan ha ført til ei slik uhyrleg handling? Boka skildrar korleis eit ektepar vert avhengig av ein dagmamma/hushjelp til å få familie-, arbeids- og dagleglivet til å gå i hop. Gradvis får lesaren vita at alt ikkje er som det skal vera med denne personen.

Det er positivt at boka er såpass kort. Terningkast 4.

Gobi-serien av Tor Åge Bringsværd

Forfattaren Tor Åge Bringsværd har ein stor og variert produksjon bak seg; han debuterte i 1967 og er framleis aktiv: Nyleg vart boka Mens jeg har dere her lansert - ei bok om å bli gammal. Elles er forfattaren kanskje mest kjend for barnebøkene om Karsten og Petra og sjøormen Ruffen og for science fiction-prosjekta i samarbeid med Jon Bing.

Serien Gobi består av fem bøker som kom ut i perioden 1985 til 1997. Bokserien er tilgjengeleg på Storytel og eg har høyrt alle bøkene i sommar. Opplesar Jan Grønli les godt og med stor innleving, men svært sakte og lågt. For meg vart løysinga å skru opp volumet samt å stilla inn hastigheiten på 1,25. Då vart det akkurat passe tempo.

Dei fem bøkene i serien er sjølvstendige romanar og kan godt lesast enkeltvis, men eg tykkjer det er mest naturleg og "rettast" å lesa dei i rekkefølge.

Kronologien er slik:

1. Barndommens måne
2. Djengis Khan
3. Djevelens skinn og ben
4. Min prins
5. Baghdad

Det er litt vanskeleg å sjangerfesta bøkene; Bringsværd er ein forfattar som ofte har utfordra og leika seg med ulike sjangrar. "Fabelprosa" er eit uttrykk som av og til vert brukt i samband med bøkene hans. Gobiserien er fyrst og fremst historiske romanar, men dei har også dokumentariske og filosofiske element, samt trekk frå fantasysjangeren.

Dersom ein skal prøva å samanlikna med andre forfattarar og bokseriar tykkjer eg det er naturleg å nemna Bestialitetens historie av Jens Bjørneboe. Her er fleire likskapar når det gjeld innhald, stil og språk. Dei har også det felles at dei består av mange lag, med anekdotar og historiar inni historiane. Historiane det vert fortalt om i Gobiserien er dels eventyr og mytologi, dels draumar og filosofiske betraktningar, samt store deler historiske fakta.

Handlinga er lagt til Gobi-ørkenen på 1200-talet. Forteljarstemme i bok 1, 2 og 4 er Wolfgang frå Godesberg og når me møter han fyrste gong lever i skjul frå nokon - eller noko - som er etter han. Han fortel historiar: Om sin eigen tidlege barndom der han vaks opp som son av ein bøddel, om då han deltok i det mytiske (og groteske) barnekorstoget, om ei ungdomstid som slave og om eit omflakkande liv som gjøglar og skodespelar i fleire land. Historiane er mange, innhaldsrike og fascinerande. Det vert samstundes fletta inn segner, myter, legender og eventyr fortalt av folk han har møtt i ulike land gjennom mange år. I bok nummer 2 handlar mange av forteljingane (som ein forstår av tittelen) om Djengis Khan; hans bakgrunn, barndom, familie og karriere. Noko av det er nok historisk korrekt, men naturleg nok har fantasifulle myter blitt danna gjennom tidene.

Eg "slukte" dei to fyrste bøkene, men den tredje sleit eg litt med. I Djevelens skinn og ben er det ein annan forteljar, stemninga er mørkare og dystrare og innhaldet er litt tungt. I Min prins er Wolfgang tilbake som forteljar, men han er her tydeleg sliten og muligens i ferd med å bli gal. I Baghdad er det Rodrigos, ei ny forteljarstemme, som fortel, men me møter på nytt Wolfgang; denne gong som ein gammal og stum gjøglar. I byen Baghdad er situasjonen desperat; mongolane står like utanfor bymurane og befolkninga kan venta seg store øydeleggingar og fryktar overgrep og massedrap. Det gir inntrykk å lesa om korleis Rodriges og Wolfgang prøver å hjelpa ein stor barneflokk. Sjølv når alt ser som håplaust ut finst det håp. Eller?

Eg fekk denne bokserien avbefalt for mange år sidan, men fyrste forsøk var lite vellukka. Eg byrja då på Barndommens måne, men kom aldri inn i handlinga og fullførte ikkje. Det har noko med timing og livssituasjonen å gjera; den gongen var det "feil" tid, no var det "rett" tid. Eg er så glad for at eg fann boka (og resten av serien) på nytt. Dette er nemleg den type litteratur som vert verande i kroppen og hjernen lenge etter avslutta lesing. Dei fem Gobi-bøkene er rett og slett store leseopplevingar. 

Oppsummering august 19

Påbyrja i juli, fullført i august:
Malin Persson Giolito - Utover enhver rimelig tvil - Svensk krim - Lyd Storytel
Cilla og Rolf Börjlind - Springflo - Svensk krim - Kjøpt papirbok (OTS)

Lest i august:
Mikael Niemi - Koke bjørn - Svensk roman - Lånt papirbok privat
Leif G.W. Persson - Kan man dø to ganger - Svensk krim - Lånt lydbok eBokBib
Tor Åge Bringsverd - Gobi 4: Min prins - Norsk roman - Lyd Storytel
J.D. Barker - Den fjerde ape - Amerikansk krim - Kjøpt ebok
Agnes Lovise Matre - Iskald - Norsk krim - Lånt ebok eBokBib
Tor Åge Bringsverd - Gobi 5: Baghdad - Norsk roman - Lyd Storytel

Påbyrja i august, fullførast i september:
Are Kalvø - Hyttebok frå helvete - Humor/satire - Papirbok fått i gåve
Jørgen Brekke - Menneskehunger - Norsk krim - Lånt ebok eBokBib

4 lyd, 2 papir, 2 ebøker
3 lånt, 3 abonnement, 2 kjøpt
5 krim, 3 romanar
3 norske, 4 svenske, 1 amerikansk
5 menn, 3 kvinner
"Nye" forfattarar: Börjlind x 2, Barker

Ekstremt travelt på jobb for tida, noko som har gått litt ut over lesinga, men særleg blogginga denne månaden. Eg har håp om at ting skal roa seg litt i løpet av september slik at eg får skriva litt om dei bøkene eg har lest.

Tommi Kinnunen - ein finfin finne

Eg har begrensa erfaring med finsk litteratur og finske forfattarar. Eg kan vel telja dei på ei hand; Sofi Oksanen, Arto Paasilinna og Tove Jansson er dei eg kjem på i farten - og no kan eg leggja til eit nytt bekjentskap; Tommi Kinnunen. Eg fekk Der fire veier møtes av denne forfattaren anbefalt på det sterkaste - og sjølv om eg var skeptisk (eg blir gjerne det av sterke anbefalingar), starta eg på boka. Det viste seg å vera ein ualminneleg bra roman. Så bra at eg rett etterpå også las oppfølgjaren Lyset bak øynene. Eg set pris på slike uventa positive leseopplevingar. Tommi Kinnunen skriv finfine bøker.

Boka er meir kjend med eit anna omslag,
men eg har valgt å bruka det du ser her.
Dette coveret er mykje finare, tykkjer eg, men er
kanskje litt for romantisk?

Der fire veier møtes

Pax 2016
308 sider
Lånt papirbok privat

Ein slektsroman som handlar om vanskelege par- og familieforhold, om ting som vert halde skjult i årevis og om kvardagsleg strev og slit. Tema som kan virka velkjent og velbrukt i litteratursamanheng, men dette er likevel ikkje ein heilt vanleg roman med heilt vanleg innhald.

Kinnunen har nemleg bygd opp boka på ein heilt spesiell måte; ukronologisk og med fire ulike forteljarstemmer. Dei enkelte kapitla er avsluttande små historiar, som noveller, med detaljerte skildringar og skarpe tidsbilete. Lesaren får, via dei ulike perspektiva, gradvis og langsamt, innblikk i ein stor familie. Om forholda dei har til kvarandre, om generasjonsmotsetningar, om at ein kan kjenna seg uendeleg einsam sjølv m ein er ein del av stor familie i eit folksamt hus. Og om forholda i bygda og om korleis samfunnet utanfor har endra seg på ulikt vis dei siste hundre åra.

Der fire veier møtes er forfattaren sin debutroman, og eg er verkeleg imponert. Både innhaldet i boka og måten ho er oppbygd på gjorde inntrykk. Terningkast 5.

Lyset bak øynene

Pax 2017
331 sider
Lånt papirbok privat

Dette er ein frittståande oppfølgjar der me møter att mange av dei same personane som i den fyrste boka. Hovudkarakterane er Helena, som er blind, og nevøen hennar, Tuomas, som er homofil. Dei er begge utanfor "normalen" og dei forstår kvarandre - og likevel ikkje.

Livet vert ikkje alltid som forventa, noko både Helena og Tuomas får erfara. Me får følgja dei to hovudpersonane frå tidleg barndom, gjennom utfordrande ungdomsår og i vaksen alder. Sidan dei høyrer til to ulike generasjonar er det også i denne boka litt hopp att og fram i tid.

Lyset bak øynene skildrar sterke kjensler og er heilt på grensa til å bli oversentimental, men er innafor grensa. Det er ei gripande bok som etter kvart gjorde like sterkt inntrykk som Der fire veier møtes. Terningkast 5-.

Sommarlesing del 2: Mikroomtalar og oppsamlingsheat

Superkorte overfladiske omtalar er vel betre enn ingen omtalar? Fleire av bøkene nedanfor er forlengst utlest og enkelte av dei; alt tildels gløymde. Google bøkene om du vil lesa meir om dei.

Kald angst av Mads Peder Nordbo
(Gyldendal 2019)
Dansk krim, handling frå Grønland. Framhald av Jenta uten hud. Uvant miljø og interessante protagonistar. Terningkast 4.

Heksens tid av Arni Thórarinsson
(Cappelen Damm 2010)
Ny forfattar for meg. Islandsk krim med mørke stemningar og langsam stil. Irriterande opplesar forringa leseopplevinga. Terningkast 3-.

Frosten og døden av Vigdis Kroken og Ragnhild Kolden
(Samlaget 2018)
Bok nummer fire i bygdekrimserien med handling frå Lom. Lettlest og enkel, men ikkje banal. Fine miljøskildringar, litt dårleg tempo. Terningkast 3+.

Jeg er nummer 13 av Øistein Borge
(Font 2018)
Den tredje (og hittil beste) i Bogart Bull-serien. Groteske og avanserte drapsmetodar. Bra driv og spennande avslutning. Terningkast 4+.



Ikke et lik for mye av Jørgen Jæger
(Juritzen 2018)
Ei samling noveller av ujamn kvalitet, dei fleste med overraskande avslutningar. Ole Vik er med i fleire av forteljingane. Terningkast 4.

Intrigo av Håkan Nesser
(Gyldendal 2018)
Fem svært gode/velskrivne/underfundige noveller/kortromanar, kun ei av dei (tittel: 'Tom'), er nyskriven. Gledeleg gjenlesing med 'Rein' og den geniale 'Kjære Agnes', samt ytterlegare to historiar. Terningkast 5.

Utover enhver rimelig tvil av Malin Persson Giolito
(Cappelen Damm 2018)
Ingen snarvegar her; historia om eit muleg justismord er både truverdig og grundig utført. Litt for omstendeleg, noko som går ut over spenninga. Terningkast 4+.

Springflo av Cilla & Rolf Börjlind 
(Gyldendal 2011)
Fyrste bok i serie, omsider tatt fram frå hylla. Brukbar spenning, mange handlingstrådar, fleire originale karakterar. Lite truverdig, men likevel lovande. Terningkast 4.

Oppsummering juli 2019

Påbyrja i juni, fullført i juli:
Jo Nesbø - Kniv - Norsk krim 2019 - Lånt papirbok privat
Tor Åge Bringsverd - Gobi: Djengis Khan - Norsk roman - Lyd Storytel

Lest i juli:

Tor Åge Bringsverd - Gobi: Djevelens skinn og ben - Norsk roman - Lyd Storytel
Jørgen Jæger - Judasskuddet - Norsk krim 2019 - Lånt papirbok privat
Tommi Kinnunen - Lyset bak øynene - Finsk roman - Lånt papirbok privat
Belida Bauer - Bristepunktet - Britisk krim - Lånt papirbok biblioteket
Else Kåss Furuset - Else går til psykolog - Biografi/dokumentar - Lyd Storytel
C.J. Tudor - Krittmannen - Britisk krim - Lyd Storytel
Leïla Slimani - Vuggesang - Fransk krim - Lånt papirbok biblioteket

Påbyrja i juli, fullførast i august:
Malin Persson Giolito - Utover enhver rimelig tvil - Svensk krim - Lyd Storytel
Cilla og Rolf Börjlind - Springflo - Svensk krim - Kjøpt papirbok (OTS)

Med sommarferie deler av månaden låg alt til rette for mykje lesing, men det vart likevel ikkje så mange bøker som forrige månad. Eg har halde fram med Gobi-serien, der bok nummer tre var noko meir utilgjengeleg enn dei to foregåande. Elles har eg hatt varierte leseopplevingar i juli: Krittmannen og Vuggesang som begge har fått mykje merksemd, men som eg oppfattar som noko overhypa og oppskrytte. Strålande krim som (nesten) alltid frå Jo Nesbø og Belinda Bauer. Ei ny hjerteskjerande og velkomponert historie frå finske Kinnunen. Og interessant, alvorleg, komisk og kleint frå Else Kåss Furuset sine møte med psykologen.

Ingen ebøker denne månaden heller, sidan eBokBib ikkje fungerer for tida.

5 papir, 4 lyd
5 lånt, 4 abonnement
5 krim, 3 romanar, 1 biografi
5 norske, 2 britiske, 1 finsk, 1 fransk-marokkansk
5 menn, 4 kvinner
"Nye" forfattarar: Furuset, Tudor, Slimani

Norsk krim 2019 del 1

Som i fjor; eg omtalar årets norske krimbøker i samleinnlegg - tre bøker i kvart innlegg. Tida vil vise kor langt eg kjem og kor mange eg les.

Eg har altså fullført mine fyrste tre av årets kriminalromanar; dei nye bøkene til publikumsfavorittane Jo Nesbø, Tom Egeland og Jørgen Jæger. Eg byrjar med den mest etterlengta, den mest omfangsrike - og den desidert beste - av dei tre:

Kniv av Jo Nesbø

Aschehoug 2019
519 sider
Lånt papirbok privat

Det vert nok ein gong stadfesta: Ingen andre norske krimforfattarar kan måla seg med Nesbø. Absolutt ingen. All merksemda forfattaren får og all marknadsføringa bøkene hans får kan virka masete, men det er ingen tvil om at merksemda er fortent.

Den tolvte boka i Harry Hole-serien er (som forventa) spennande og velskriven og inneheld (som alltid) uventa hendingar og overraskande løysingar. Sjølve plottet minner om dei tidlegaste bøkene i serien.

Det mest sentrale mordvåpenet i Kniv er ikkje så utspekulert grusomt som i t.d. Panserhjerte og Tørst. Det handlar, som tittelen seier, om kniv. Om kor nær ein drapsmann må vera offeret sitt når han vel å bruka eit slikt våpen.

Skrivestil, handling, innleving, intensitet og skildringar - alt dette er heilt topp - slik berre Jo Nesbø kan det. 519 sider kan virka mykje, men for denne historia er det egentleg passe. Eg "snuste" undervegs i lesinga på terningkast 6, men eg tykkjer faktisk at Nesbø har vore (hakket) betre før. Eg konkluderer med eit sterkt terningkast 5.

Falken av Tom Egeland

Capitana 2019
479 sider
Lånt papirbok privat

Egeland er også ein dyktig og produktiv forfattar. Denne gongen har han forlate Bjørn Beltø og vendt tilbake til TV-journalisten Kristin Bye og universet me hugsar frå Trollspeilet og Ulvenatten.

Boka er fiffig oppbygd; ein slags minutt-for-minutt kapring- og gisselsituasjon (litt sånn Speed), med korte avsnitt og stadig skiftande synsvinklar. Lesaren veit heile tida litt meir enn dei som er involverte i dramaet gjer.

Falken er bra underhaldande, men er litt for lang, tidvis litt for langsam og inneheld litt for mange klisjéar. Og tvisten på slutten kunne vore morosam, men er litt for dum.  Terningkast 4.

Judasskuddet av Jørgen Jæger

Capitana 2019
394 sider
Lånt papirbok privat

Eg las denne rett etter Kniv - og det var muligens "feil". Samanlikninga var ikkje til å unngå - og kvalitetsskilnaden vart veldig tydeleg. Sjølv om Jæger skriv godt og har ei god historie, vart dette for enkelt, rett og slett. Forfattaren sitt engasjement virkar ekte, men intensiteten manglar.

Den ellevte boka i Ole Vik-serien handlar om narkotikabrotsverk. Fleire unge menneske har tilsynelatande døydd av overdose - men mykje tyder på at dei er drept. Cecilie Hopen og Ole Vik plundrar ein del før dei finn løysinga, og dei vert også på ulikt vis personleg involverte.

Boka er lettlest og fortlest, men leseopplevinga mi vart ganske middels. Eg kan ikkje gå høgare enn Terningkast 3.

Tjueandre juli

etter 22. juli

etter at vi blei sprengt i filler

etter at fredagen fall ut av hendene på oss
etter at vi måtte lære oss norsk på ny
etter at sorga strekte seg heilt opp til håret
etter at dagane tok til å regne ned over oss

orda overlever ein 9mm glock
kjærleiken er kraftigare enn ei 500 kilos bombe
å halde hender er mektigare enn ladegrepet
eit lite kyss er viktigare enn 1500 sider med hat
eit vi er så mykje meir enn eit eg

det kjem eit nytt 22. juli, det må jo det
ferja skal frakte fleire bankande hjarte over
telta skal bli slått opp på grønt gras
morgonsola skal kysse øya vaken
hei, hei, på tide å stå opp og endre verda

 - Frode Grytten

Sommarlesing 2019 del 1: Svensk krim

Eg er - som vanleg - på etterskot når det gjeld bokomtalar. Her kjem nok ein samleomtale - og det handlar om ny svensk kvalitetskrim.

Francesca av Lina Bengtsdotter

Gyldendal 2019
378 sider
Lånt papirbok biblioteket

Dette er svensk bygdekrim med mystikk, hemmelegheiter og mørke. Francesca er frittståande framhald av Annabelle, ei bok eg las i fjor, som gjorde inntrykk på meg og som ga meirsmak. Hovudpersonen er også denne gongen politikvinna Charlie Lager, og på nytt er ho tilbake i barndommens trakter. Ikkje som politi, men for å hjelpa ei venninne som er blitt åleine. Charlie nyttar høvet til å grava i ei gammal forsvinningssak, noko som for ei tid held ho vekke frå den destruktive livsstilen ho vanlegvis fører.

Handlinga går føre seg på to tidsplan. Parallellt med at Charlie etterforskar saka i notid får me gradvis vita meir om kva som egentleg hende den gongen for mange år sidan, med Francesca. Var det drap eller sjølvdrap? Kvifor vart ho aldri funne? Kven veit? Kva skjedde? Kvifor har ikkje Charlie høyra noko om saka før no? Kvifor er det så vanskeleg å få folk til å opna seg?
Her er stemning og spenning frå fyrste til siste side. Både historia om Francesca og  Charlie si tilnærming til saka er fengande lesing. Terningkast 5.

Vinterild av Anders de la Motte

Lydbokforlaget 2019
Speletid 12:59
Lånt lydbk biblioteket

Nummer tre av De la Motte sin årstidskvartett. Serien er ukronologisk og har ulike hovudpersonar.

Me held oss til den svenske landsbygda. Som hos Bengtsdotter over er det lagt stor vekt på skildringar og stemningar. Og - det er også her hendingar i fortida som kastar skugge over notida.

Vinterild er ein god psykologisk thriller, men er litt for omstendeleg etter min smak. Det blir litt mykje uhygge liksom - og det er ikkje grenser for kor mange som har halde ting skjult for andre og kvarandre. Men spenninga er stigande og byggjer seg opp til ei dramatisk og overraskande avslutning. Terningkast 4+.

Nede for telling av Martin Holmén

Pelikanen 2019
342 sider
Lånt ebok eBokBib

Så over til noko heilt anna. Glimrande miljøskildringar og skarpe karakteristikkar fekk me i Clinch - og det får me også i denne oppfølgjaren. Handlinga er lagt til Stockholm i 1935, og Harry Kvist er nettopp sluppen ut av fengselet. Tilværet er slett ikkje enkelt, verken for Kvisten eller for hans næraste. Det er hardkokt, mørkt og dystert; verkeleg Stockholm noir.

Holmén skriv veldig godt og har skapt noko nytt innan krimsjangeren med forteljingane om Kvisten. Han har sin heilt eigen stil og hovudpersonen Harry Kvist liknar ikkje på nokon andre krimheltar (eller antiheltar) eg har lest om tidlegare. Eg ser fram til neste og avsluttande bok i trilogien. Terningkast 5.

Oppsummering juni 19

Påbyrja i mai, fullført i juni:
Petter Northug og Jonas Forsang - Northug. Min historie - Biografi - Lyd Storytel
Lina Bengtsdotter - Francesca - Svensk krim - Lånt papirbok biblioteket

Lest i juni:
Monika Yndestad - Graven - Norsk krim - Lyd Storytel
Mads Peder Nordbo - Kald angst - Dansk krim - Kjøpt lydfil
Bernt Roughtvedt - Mordet på lille Mary - Historisk true crime - Lyd Storytel
Tommi Kinnunen - Der fire veier møtes - Finsk historisk roman - Lånt papirbok privat
Martin Holmén - Nede for telling - Svensk krim - Lånt ebok eBokBib
Tor Åge Bringsverd - Gobi. Barndommens måne - Norsk Roman - Lyd Storytel
Tom Egeland - Falken - Norsk krim 2019 - Lånt papirbok privat
Sun Heidi Sæbø - Kim Jong-Un - Biografi - Lyd Storytel
Øistein Borge - Jeg er nummer 13 - Norsk krim - Lånt papirbok biblioteket
Arni Thorarinsson - Heksens tid - Islandsk krim - Lyd Storytel

Påbyrja i juni, fullførast i juli:
Jo Nesbø - Kniv - Norsk krim 2019 - Lånt papirbok privat
Tor Åge Bringsverd - Gobi. Djengis Khan - Norsk Roman - Lyd Storytel

4 papir, 7 lyd, 1 ebok
5 lånt, 6 abonnement, 1 kjøpt
7 krim, 2 romanar, 2 biografiar, 1 true crime
7 norske, 2 svenske, 1 dansk, 1 islandsk, 1 finsk
9 menn, 3 kvinner
"Nye" forfattarar: Northug/Forsang, Kinnunen, Sæbø, Thorarinsson

Juni vart bra med tanke på antal bøker, men heile fem terningkast 3-bøker tyder på at eg ikkje har truffe optimalt. På den andre sida så er eg nøgd med dei fire terningkast 5-bøkene. Eg trudde til dømes ikkje at Der fire veier møtes var bok for meg, men der vart eg positivt overraska. Både innhaldet og måten boka var bygd opp på gjorde inntrykk.

Eg har brukt Storytel mykje - heilt bevisst, men eg vart litt oppgitt etter to middels krim, to middelmådige biografiar og ei ditto true crime - før eg så gjorde eit funn: Tor Åge Bringsverd si berømte og populære romanserie frå 1980- og 90-talet; Gobi. Eg las deler av fyrste bok for mange år sidan. Den gongen fullførte eg ikkje fordi det då var feil tid og feil bok. Denne gongen vart det derimot rett tid og rett bok. Gobi-serien i lydbokformat vert sommarens leseprosjekt nummer 1 for meg.

I skrivande stund les eg den siste Harry Hole-boka, og for fyrste gong i år er eg byrja å tenkja på terningkast 6. Om eg landar der er litt tidleg å sei sidan eg framleis har att omlag 200 sider. Jo Nesbø imponerer i alle fall - nok ein gong.

Eg las kun ei ebok i juni - og det skuldast at eBokBib ikkje fungerer skikkeleg for tida. For kva skjer med eBokBib egentleg? Eg gjorde eit par reservasjonar i april og eit par i mai, men bøkene er framleis ikkje ledige - og eg er framleis laaangt bak i køen. Det er for dårleg!

Lesemål og statistikk 2019 så langt

47/100 bøker totalt: 10 ebøker, 18 lyd og 19 papir

2/10 mursteinar (over 600 s.)
6/10 biografiar
5/10 annan sakprosa
11/30 bokomtalar
18/30 "nye" forfattarar