4. mai 2017

Samleinnlegg: Kriminell vårlesing

Ein ny samleomtale utan altfor mange raude trådar.


Glemt av Arnaldur Indriðason
Cappelen Damm 2017
Speletid 9:02, biblioteklånt lydbok

Originaltittelen er "Fort Knox" og viser til namnet på ein amerikansk militærbase som i si tid var på Island. Handlinga er lagt til 1979, på slutten av den kalde krigen - og som i Reykjaviknetter møter me ein ung politietterforskar Erlendur Sveinsson. Det handlar også, som vanleg når det gjeld Erlendur, om ei enno eldre og gøymd sak. Ein finn elles mykje av det som er typisk Indridason; det langsame, mørke og melankolske.

Eg har lest dei fleste bøkene i Erlendur Sveinsson-serien, og må dessverre sei at dette er ei av dei svakaste. Ho er ikkje dårleg, for Indridason er ein skrivekunstnar og han har ein stor produksjon av kriminalromanar bak seg, - men ærleg talt; dette er for treeeegt. Eg klarar berre ikkje å halda interessa oppe gjennom heile boka. Avslutninga er både oppklarande og overraskande, men då eg var kommen såpass langt i lyttinga hadde eg heilt mista leselyst og konsentrasjon.
Opplesar Lasse Lindtner les sakte og tydeleg - og spelar litt mykje teater når han les. Terningkast 3+.



To komma åtte sekunder av Jan Mehlum
Lydbokforlaget 2016
Speletid 10:35, lytteeksemplar

Mesteparten av handlinga i bok nummer 16 i Svend Foyn-serien er lagt til København. Eg har lest dei fleste bøkene i serien og "veit" såleis kva eg får. Advokat Foyn si forteljarstemme er som før slentrande, sarkastisk og sliten - og som alltid rotar han seg borti saker som er både mystiske og farlege. Tematikken er som vanleg samfunnsaktuell og boka inneheld spark til både styresmakter og andre makter. Me får gjensyn med Hulda, jaguaren og Wilhelm Mørk som me kjenner frå tidlegare bøker.
Det handlar elles om organisert kriminalitet og korrupsjon i tillegg til drap. Enkelte deler av handlinga byggjer på verkelege hendingar i og med at forfattaren viser til (konspirasjons-)teoriar knytta til dødsfallet til Jan Wiborg i 1994.

Eg vart litt forundra då eg oppdaga at Helge Winther-Larsen ikkje var opplesar av lydboka - han har nemleg ei perfekt stemme for Foyn-bøkene. Men gode gamle Nils Nordberg er eit bra alternativ, og han imponerer med enkelte uttrykk på pære dansk. Eg oppfattar boka som noko uryddig og ujamn. Terningkast 4-.



De ingen savner av Eystein Hanssen
Cappelen Damm 2010
Speletid 12:43, lydbok Storytel

Eystein Hanssen er etter kvart blitt ein etablert krimforfattar - og dette er debutboka hans. For meg er han, om ikkje ukjent, så i alle fall ulest - til no.

Slett ikkje så verst til å vera debut - og tematikken med menneskehandel, barneprostitusjon og narkotikakriminalitet er like aktuell i dag - dessverre. Så himla engasjert vart eg likevel ikkje av denne historia fordi ein har lest mykje av det same tidlegare.  Boka inneheld mykje gjentakingar, overforklaringar, klisjèar og oppkonstruerte situasjonar. Eg "kjøper" heller ikkje kunstmotivet som der vert henvist til. Men hovudpersonen Elli Rathke virkar å vera ein småspennande karakter. Christoffer Staib er ein OK opplesar av lydboka. Terningkast 3.



Den stille flokken av Lars Mæhle
Samlaget 2017
365 sider, eBokBib

Hovudpersonen i denne serien, Ina Grieg, er også ein kampsportutøvande, ustyrleg, ung kvinneleg etterforskar. Likskapen med Elli i Hanssen si bok over er slåande, men truleg tilfeldig.

Den skammelege handsaminga av tatrar og romfolk er bakteppet for historia. Det gir sterkt inntrykk å lesa om det som gjekk føre seg på Svanviken arbeidskoloni - for mykje av dette skjedde verkeleg, for ikkje så altfor lenge sidan. Romfolk og tatrar vart tvinga til å bli bufaste og "nyttige" samfunnsborgarar - noko som av og til fekk tragiske konsekvensar. Ein kan godt tenkja seg at desse brutale overgrepa mot dei aller svakaste kunne føra til ulike hevnreaksjonar.

Stikkord for sjølve kriminalgåta er overgrep, hevn og psykiatri. Boka er dramatisk, lærerik og rystande - men vert aldri skikkeleg spennande. Terningkast 4.


Vredens dag av Kurt Aust
Aschehoug 2001
357 sider, privatlånt papirbok

Kurt Aust er aktuell denne våren med Skipet med det onde øyet, den 7. boka i den historiske krimserien hans. Vredens dag er den fyrste i serien, og eg tykte den var rimeleg interessant - men litt langsam og omstendeleg. Eg kjem likevel til lesa dei neste bøkene ved høve.

Her handlar det om noko uventa som hende ved årsskiftet 1699-1700. Under eit forrykande uver må professor Thomas av Bouberge og assistenten hans Petter Hortten søkja ly i ei vegkro på landsbygda i Danmark. Her har det nettopp skjedd eit mord, og i dei få dagane dei oppheld seg der, skal det komma til å skje fleire mord og mordforsøk.

Vredens dag er eit slags lukka rom-mysterium samstundes som det vert fortalt mykje om dåtidas tankar og teoriar, daglegliv og samfunnsliv. Boka har ein litt uvanleg innpakning ved at det heile vert fortalt i ettertid, av ein aldrande Petter Hortten. Terningkast 4+.

3 kommentarer:

  1. Synd med Arnaldur, at det går nedover med de bøkene.. jeg har ikke lest de siste heller.
    Og Mehlum Åtte sekunder er nå bare så som så, enig med deg der.
    Mæle skulle jeg ha lest, får ta tak i de bøkene en dag. Har en av de andre med Ina G- Bør man lese dem kronologisk tror du?

    SvarSlett
    Svar
    1. Kronologi er ikkje så viktig når det gjeld dei bøkene. Meiner eg.

      Slett
    2. Høres bra ut. Da er det nok ikke det for meg heller, siden jeg ikke er noe opptatt av kronologi egentlig. men i noen serier skjønner jeg at det er viktig, som feks i Jussis bøker om Avdeling Q. pga karakterutviklingen.

      Slett