12. november 2019

Kort om: Regnmakeren av Gert Nygårdshaug

Cappelen Damm 2019
233 sider
Lånt papirbok biblioteket

Gert Nygårdshaug har laga ei ny frittståande forteljing om urmakar Melkior Mussenden, kona hans Mathilde og dei andre innbyggarane i den idylliske namnlause landsbyen. Det er det same universet som vart skildra i Klokkemakeren og Nøkkelmakeren og tematikken er òg mykje av det same: Det enkle liv med enkle gleder. Tiden med stor T og liten t. Arroganse frå storsamfunn og byråkrati. Og bak det heile; eit fokus på bærekraft, naturressursar, miljø og klima.

Handlinga i boka er enkel og moralen høg. Ein finn sær humor, artige skildringar og karikerte karakterar. Om ein les Regnmakeren før eller etter dei to tidlegare bøkene er uvesentleg, for i denne bokserien spelar ikkje kronologi noko rolle. Nygårdshaug snur ofte opp/ned og bak/fram på tid og rom.

Urmakar Mussenden held seg oppdatert i det som skjer takka vere jamnlege turar til vertshuset Den Gyldne Aks der han møter dei andre medlemmene av Dueskytterforeningen. Her vert det som vanleg filosofert og fabulert medan medlemmene inntek rugbrødskiver med fleskepølse og genever.

Landsbyen er eit slags Kardemomme by-samfunn. Her er alle snille og hjelpsame med kvarandre, her finst lite moderne teknologi, her nyter ein god mat og gode samtalar. Her er det plass til og omtanke for ein stadig aukande mengde av tilflyttarar og innvandrarar. Og her regnar det. Kvar natt kjem ei forfriskande regnskur og kvar dag skin sola. Kornavlingane er rekordhøge og insekta har det bra. Overalt i landet elles er ein plaga med langvarig tørke, så det besynderlege meteorologiske fenomenet vert lagt merke til av Etaten, Staten og Hierarkiet. Dermed kjem Etaten på besøk, og han bestemmer seg for å bli verande i landsbyen. Kva kjem til å skje dersom Staten kjem? Vert Den Mektige Allierte involvert?

Boka er skiven i eit snirklete språk, noko som kler forteljinga. Dialogane er oppramsande og teiknsetjinga er alternativ, - og dette kan by på litt utfordringar for lesaren. I alle fall må ein ha god tid når ein les. Dei 233 sidene går ikkje unna i ein fei, for å sei det slik. Ein kan flira og humra av Nygårdshaug sine utlegningar, overdrivingar og skråblikk, men av og til set humringa seg fast i halsen. Det er sjølvsagt eit alvor bak den muntre forteljinga.

For å ha glede av Regnmakeren må du ha humoristisk sans og vera open for enkelte surrealistiske krumspring og urealistiske hendingar. Det er óg ein fordel å ha eit visst innblikk i Nygårdshaug sitt forfattarskap.
Eg koste meg med boka og tykte innhaldet var både fornøyeleg og til ettertanke. Alle gjentakingane og alt det overtydelege trekker likevel ned heilskapsinntrykket.

6 kommentarer:

  1. (Alternativt tullprat har i hvert fall Anna Lucas over her...;) )

    Btw- usikker på om jeg skal lese Regnmakeren siden jeg ikke likte Klokkemakeren spesielt godt, selv om jeg ellers er svært glad i Nygårdshaug sine bøker, men vi får se. Du skriver jo så fint om den, at jeg blir litt fristet.

    SvarSlett
    Svar
    1. Ja, har du sett slikt tull?! Kommentaren vart sjølvsagt sletta. Ingen går vel på slike ting?
      Regnmakeren er ikkje så rar som Klokkemakeren. Trur du vil lika denne, men det hastar jo ikkje.

      Slett
    2. Ja, ser at flere, inkludert meg har fått dette "gavmilde" tipset fra Anna tullball.. Nei, håper virkelig ingen er så dumme å gå på sånt.. Lesevante bokbloggere er kanskje ikke den beste målgruppa heller..;) (selv om andre kan lese bloggene)

      Ok, da kan det hende Regnmakeren settes på lista etterhvert.. Har fortsatt noen i Mino-serien ulest her..

      Slett
    3. Du er heldig om du ikkje har lest Himmelblomsttreet, tenkjer eg. Då har du verkeleg ei fin/stor/sterk leseoppleving til gode. Minoserien er heilt heilt annleis enn "Mussenden-serien". Og heilt annleis enn Fredric Drum. Nygårdshaug er ein mangesidig forfattar.

      Slett
    4. Har Himmelblomsttreet, Afrodites basseng- samt Chimera igjen. (skjønt jeg vet ikke om Chimera er en del av den serien, men den nevnes jo i den siste; Zoo Europa- så i økothrillerserien er den jo med.) Ergo har jeg vel bare lest Mengele Zoo og Zoo Europa. Men jeg har lest alle Fredrik Drum og Skarphedin Olsen, pluss noen enkeltstående bøker. Han er absolutt mangesidig.

      Slett
  2. Jeg har lest Drum-bøkene til Nygårdshaug og de syns jeg var svært fornøyelige. OG Skarphedig-bøkene. De likte jeg best. Har vært borti ei øko-thriller bok, men jeg ble ikke like fenget. Jeg får se om jeg kanskje prøver meg på noen ikke-øko-thrillere. Liker at han er allsidig, jeg vet bare ikke om jeg satte nok pris på Fortellernes Marked, Chimera og Eclipse i mai. De fikk samtlige en 3'er av meg på GR ser jeg. Notert!

    SvarSlett