31. august 2015

August 2015 - ein annleis månadsoppsummering

Påbyrja i juli, fullført i august:
Jan Guillou - Ikke ville se - Svensk roman - Papirbok lånt på biblioteket

Lest i august:
Ann Cleeves - Hvite netter - Britisk krim - Kjøpt pocketbok
Jens Lapidus - VIP-rommet - Svensk krim - Lånt ebok
Jan Mehlum - Din eneste venn - Norsk krim - Kjøpt pocketbok
Leif GW Persson - Gutten til Gustav - Sjølvbiografi - Papirbok lånt på biblioteket
Lene Lauritsen Kjølner - Høyt henger de - Norsk krim - Papirbok fått av forfattaren
Paula Hawkins - Piken på toget - Britisk thriller - Lånt ebok

Påbyrja, men utsett til eit seinare høve:
Eirik Husby Sæther - Judaskysset - Norsk krim - Papirbok lånt på biblioteket

Påbyrja i august, fullførast i september:
Kathryn Stocket - Barnepiken - Amerikansk roman - Lånt lydbok
Gert Nygårdshaug - Himmelblomsttreet - Norsk roman - Kjøpt pocket


- - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Dette har vore ein svært spesiell månad for meg og mine, noko som også har gitt seg utslag reint lesemessig. Det kjem klårt fram når eg no oppsummerer lesemånaden august.
Dei to-tre fyrste vekene var det ferie, reise og avkobling. Og lesing av greie bøker innimellom. Ikkje spesielt godt vêr, men greit nok. Då eg skulle attende på jobb -  kom sommaren og finvêret, endeleg.
Me fekk nokre strålande solfylte dagar - fram til om morgonen fredag 21. august - då endra alt seg:

Det kom melding om eit brått og uventa dødsfall.
Eit ungt familemedlem er borte.

Nevøen min - snille og stillferdige Kristoffer - valde å forlata livet.
Tilbake sit foreldre, søsken, besteforeldre - samt øvrige famile og vener - i sjokk, sorg og sakn - men òg med mange fine minne om ein god gut.
Kristoffer vart berre 18 og eit halvt år gammal.

Vêret vart med eitt heilt uviktig.
Det same vart bøkene eg las.

Livet vert sett i ventemodus for ein periode.
Det er tid for ettertanke og refleksjon.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - 

18. august 2015

Biolesesirkel: Gutten til Gustav av Leif GW Persson

Schibsted forlag 2013
375 sider
Originaltittel: Gustavs grabb
Kjelde: Papirbok lånt på biblioteket

Forfattarar er tema for Moshonista sin biolesesirkel i august. Valet mitt sto mellom Claire Tomalins Charles Dickens-biografi (som eg faktisk vann av den same Moshonista i samband med ein annan biosirkelrunde) og Leif GW Persson sin sjølvbiografi Gutten til Gustav. Det vart til at eg las sistnemnde denne gongen - og Dickens vert utsett til eit seinare høve.

Og lat meg berre slå fast med ein gong: Dette er ein ualminneleg lesverdig, interessant og - så langt eg kan bedømma - ærleg sjølvbiografi. At Leif GW Persson kan skriva visste eg på førehand - eg har lest dei fleste kriminalromanane hans - men at han skulle by på seg sjølv på denne måten, i historia om sitt eige liv - ja, det var overraskande - og positivt.

Her i landet er GW Persson mest kjend som forfattar, men i heimlandet er han nok fyrst og fremst eit populært TV-tryne; "krimorakel" og "kjendispolitiprofessor". Gutten til Gustav er, etter det forfattaren sjølv seier, ein sjølvbiografisk roman. Han strekar fleire gonger under at det er ikkje sikkert at alt han skriv er sant, men at dette er historia hans - slik han hugsar det.

Boka har undertittelen Fortellingen om en klassereise - og det er ei ganske formidabel reise Leif Gustav Willy Persson har gjort. Vesle Leif vaks opp i ganske enkle kår i Stockholm; eit arbeiderbarn som via eit middelklassemiljø vart professor og rikskjendis - og rik og berømt. Faren var anleggsarbeidar og mora jobba med reinhald og var "hemmafru" - men ho var stadig "sjuk". Gjennom heile boka føler ein den sterke kjærleiken forfattaren har til far sin - og på den andre sida; det mildt sagt kompliserte forholdet til mora. Då pappa Gustav vart utsett for ei arbeidsulukke medan sonen var i tenåra, vart tryggleiken i livet brått borte.

                                     Pappa Gustav                                                         Gustavs grabb

Leif GW Persson fortel på ein fascinerande måte om barndom, oppvekst og skuletid og om korleis han vart den personen han vart. Samstundes gir han eit godt tidsbilete av det svenske samfunnet på 1950 og -60-talet. Det er den delen av boka eg likar best, men det er også interessant å lesa om arbeidet hans som kriminolog, professor, sakkyndig og etter kvart; forfattar. Han var og er ein kontroversiell mann. Han er i denne boka også brutalt ærleg med personlege forhold som alkoholmisbruk, utruskap og periodar med angst og depresjon. Persson er i dag gift for tredje gong, har fire barn, to bonusbarn og fleire barnebarn.

Gutten til Gustav er ei skikkeleg god bok som eg anbefalar varmt!

I samband med at denne sjølvbiografien kom ut, stilte forfattaren opp til eit intervju som du kan sjå og høyra her.

Fleire forfattarbiografiar kan du finna på bloggen til Ingalill her.

10. august 2015

Sommarlesing - del 3: Ymse veranda- og sofalesing

(Dette er innlegg nummer 300 på denne bloggen)


Hvite netter av Ann Cleeves
Vigmostad & Bjørke 2010
365 sider (kjøpt papirbok)

Denne puslespelkrimmen likte eg godt. Eit nærast klassisk britisk krimdrama som minner om noko som Agatha Christie og P.D. James kunne ha skrive i lag, på ein måte - om det hadde vore muleg.

Hvite netter er bok nummer to i Shetlandskvartetten. Eg skal definitivt lesa dei andre tre. Her er storslagen natur og eit særprega miljø, ein hovudperson/etterforskar med hovudsakleg sympatiske trekk, samt fleire interessante bipersonar.
Blod, gørr og neglebitande spenning er det lite av. Lesaren får i staden - gradvis og lagvis - i eit bedageleg tempo - fleire og fleire brikker som passar inn i "puslespelet". Avslutninga; eit oppgjer og ei tilståing på kanten av klippene der ute på den forblåste Shetlandskysten er skrekkeleg klisjeaktig - men samstundes veldig riktig til handlinga i denne boka. Terningkast 4.


Nattevandreren av Tore Aurstad og 
Carina Westberg
Kagge 2015
350 sider 
(lånt ebok)

Forfattarparet Aurstad/Westberg er mest kjende for fleire barne- og ungdomsbøker. Dette er den andre vaksenromanen dei har skrive saman. Nattevandreren er historisk krim med handling lagt til Kristiania ca. år 1900. Glitrande miljøskildringar. Groteske mord. Grusomme straffemetodar. Gåtefulle karakterar. Grøssande stemningsfullt. Men dessverre: For lite spenning og for dårleg framdrift. Historia tek ikkje av, og eg vart ikkje skikkeleg engasjert. Muligens var det ein tabbe at eg ikkje las Blodpenger fyrst; eg trengde nemleg ein del tid her på å få hovudpersonane og miljøet rundt dei "på plass". For meg er det som handlar om "synske" og "medium" berre tåpeleg. Men trass alt: Forfattarane samlar alle trådar etter kvart og landar historia på ein avklarande måte. Terningkast 3.


Lotus Blues av Kristina Ohlsson
Gyldendal 2015
425 sider 
(lånt ebok)

Ei ganske fengande forteljing, som lesar blir ein nysgjerrig og spent alt frå fyrste side.
Forteljarstemme er advokaten Martin Brenner som tek på seg eit heilt spesielt oppdrag; å finna ut kva som skjedde då Sara "Texas" Bell vart kjend skuldig i - og tilsto - fem drap. Samt å finna ut kvar det vart av sonen hennar, vesle Mio, som forsvann same dag som Sara døydde. Tok ho livet av seg eller vart ho drept? Og: Var Sara skuldig eller uskuldig i drapa ho vart dømt for?
Ting heng ikkje heilt på greip - og etter kvart blir det farleg for advokat Brenner. Han og samarbeidspartneren/elskerinna hans Lucy får ein stri jobb med å få Sara frikjend posthumt.
Lotus Blues er ei underhaldande og lettlest bok, skriven i ein avslappa og klassisk hardkokt stil, - og inneheld ein dramatisk avslutning/cliffhanger. Terningkast 4.


Bare en ond handling av Elizabeth George
Pantagruel 2015
758 sider 
(kjøpt bok)

Ei bok mest for Lynley & Havers-fansen. Bok nummer 18 i serien om desse Scotland Yard-etterforskarane er grueleg lang og omstendeleg - men sidan eg har følgd denne serien i lang tid vart boka sjølvsagt fullført, utan skumlesing.
Eg har litt sans for EG sin omstendelege og detaljerte skrivestil, og boka har absolutt driv og nerve, med skiftande perspektivskift og korte kapittel - men tempoet er litt svakt for denne type bok.
Det er Barbara og naboen/venen hennar Azhar som er mest i fokus i denne boka. Sjølve kriminalgåta er tynn og havnar etter kvart litt i bakgrunnen. Lesaren møter m.a. med ei gal nonne, ein gal politisjef, ein suspekt journalist, ein nyforelska Lynley og ein usedvanleg engasjert og desperat Havers. Stikkord for handlinga elles er kidnapping, språkforvirring og mord. Handlinga er delvis lagt til Italia, så forfattaren har difor strødd omkring seg med italienske glosar. Det var berre irriterande. Terningkast 4.


Straffen av Jan Mehlum
Publicom 2011
365 sider 
(kjøpt bok)

Eg er veldig glad i Svend Foyn-skikkelsen, men likevel gløymde eg at eg hadde denne ståande ulest i hylla. Slik kan det gå når ein har mange bøker å halda styr på.
Bok nummer 12 i serien om den godhjerta og nysgjerrige advokaten likte eg veldig godt.
Som alltid rotar Foyn seg inn i ei sak og - ikkje overraskande  - kjem han på kant med både politi, påtalemyndigheit og andre innan advokatstanden. Som alltid har han Hulda (hunden) og Jaguaren (bilen) med seg der han ferdast. Som alltid har Mehlum teke tak i fleire aktuelle problemstillingar og tema.
Bøkene i serien er frittståande og treng ikkje lesast kronologisk. Sjølv har eg lest dei i heilt tilfeldig rekkefølge.
Lesaren kan alltid stola på at Mehlum "leverer varene". Straffen er ei stilsikker, velskriven, tankevekkjande, spennande og engasjerande bok. Terningkast 5.


Britt-Marie var her av Fredrik Backman
Cappelen Damm 2015
335 sider 
(lånt privat)

Ei grei sommarbok som passar godt som verandalektyre. Eg har hatt boka som "attåtbok" og lest ho innimellom andre bøker.
Hovudpersonen Britt-Marie har mykje til felles med Ove frå den fyrste boka til Backman, En mann med navn Ove. Også dette er ein feelgood-roman med hjertevarme og ein pussig hovudkarakter. På og mellom linjene finn ein både komikk og alvor.
Britt-Marie er sær, med dårleg utvikla sosiale antenner. Gradvis vert det avslørt for lesaren korleis og kvifor ho har blitt som ho har blitt. Det viser seg at ho har forlate ektefellen sin og at ho også ber på ei stor sorg. Boka byr på artige karakterar, forviklingar og hysteriske situasjonar - men er også til ettertanke. Latteren vert ofte ståande fast i halsen.
Stilen er underfundig, språket er naivt og lettlest.
Terningkast 4.


Jeg tror bestemor lå med Frank Zappa
av Tine J. Sir

Kvalshaug forlag 2014
90 sider 
(lånt papirbok)

Overraskande bra. Ut frå tittelen og formatet på boka forventa eg ei syltynn og morosam historie, men eg fekk noko anna. Dette er ei gjennomtenkt og grei bok om kjærleik og om å høyra til.
Bakteppet for boka er konserten Frank Zappa heldt på Kalvøya-festivalen i 1973.

Ein kan kalla boka ein kortroman eller ei langnovelle. Berre 90 sider, men forfattaren maktar likevel å fortelja mykje om livet generelt og om livet til bestemor spesielt. Om valet bestemor tok då ho var i ei slags midtlivskrise, den gongen på syttitalet.
Historia er enkel og fortalt på ein stillferdig, men treffande måte. Avslutninga er fin.
Terningkast 4.


Monika-saken av Robin Schaefer
Vigmostad & Bjørke 2015
258 sider
(lånt ebok)

Leiinga ved Hordaland politidistrikt handterte denne varslingssaka på ein særdeles dårleg og uverdig måte. Alt tyder i dag på at Schaefer hadde rett då han varsla om at Monika-saka burde takast opp igjen. Men han fekk mykje motstand då han "blanda seg inn" i ei henlagt sak - ei sak han ikkje hadde noko med å gjera. I løyndom og via bistandsadvokaten til mor til Monika vart det teke kontakt med Kripos-etterforskar - og saka hamna på framsidene av alle store aviser. Fyrst då vart det fortgang i saka.
Sjølve boka er ikkje spesielt god. Det er ei samling dagboksnotatar, sende og mottekne epostar, samt nokre refleksjonar og synspunkt på Monika-saka og varslingssaka. Det meste av det som kjem fram i boka er kjend frå tidlegare, men eg skjønnar godt at Schaefer - varslaren - har hatt behov for å formidla heile si historie. Terningkast 3. (Meir om sakene her)


Fleire samleinnlegg med sommarlesing:

1. august 2015

Oppsummering juli

Påbyrja i juni, fullført i juli:
Kurt Aust - Dødt løp - Norsk krim - Lånt ebok
Elizabeth George - Bare en ond handling - Britisk krim - Kjøpt pocket

Lest i juli:
Mons Kallentoft og Markus Luttemann - Zack - Svensk krim - Lånt lydbok
Robin Schaefer - Monika-saken - Sak/debatt - Lånt ebok
Ingvild H. Rishøi - Vinternoveller - Novellesamling - Lånt lydbok
Kristina Ohlsson - Lotus blues - Svensk krim - Lånt ebok
Jan Mehlum - Straffen - Norsk krim - Kjøpt papirbok
Gabi Gleichman - Udødelighetens elixir - Roman - Lånt lydbok (avbraut)
Fredrik Backman - Britt Marie var her - Svensk roman - Papirbok lånt av mor
Tine J. Sir - Jeg tror bestemor lå med Frank Zappa - Norsk roman - Papirbok lånt på biblioteket
Tore Aurstad og Carina Westberg - Nattevandreren - Norsk historisk krim - Lånt ebok
Kjell Ola Dahl - Lindemans tivoli - Norsk roman - Lydbok lånt på biblioteket
Eirik Husby Sæther - Heksedoktoren - Norsk krim - Leseeksemplar frå Juritzen

Påbyrja i juli, fullførast i august:
Jan Guillou - Ikke ville se - Svensk roman - Papirbok lånt på biblioteket


12 fullførte: 5 papirbøker, 4 ebøker og 3 lydbøker.
Juli vart ein grei lesemånad med leseopplevingar på det jamne. Ingen fekk toppkarakter og ingen var direkte dårlege. Litt skuffande at Udødelighetens elixir ikkje fenga meg meir - den passa meg ikkje akkurat no. Kanskje eg prøver igjen ved eit anna høve.