Bokomtale: Kongeriket av Jo Nesbø

Aschehoug 2020
630 sider
Lånt papirbok privat

Eg var veldig spent før eg starta på denne. Sjølv om Nesbø er ein av yndlingsforfattarane mine, har eg ikkje vore like begeistra for alt han har gitt ut. Kongeriket fekk dessutan ei noko blanda mottaking av avis-anmeldarane; frå lunkne terningkast 4 i Stavanger Aftenblad og VG, til overbegeistra terningkast 6 i Dagbladet og Nettavisen. 

Sjølv hamna eg på eit sterkt terningkast 5, og eg skal prøva å grunngi dette nedanfor.

Handlinga i Kongeriket er lagt til ei fiktiv bygd i dei indre delane av Telemark. Her møter me Roy og Carl Opgard, to brødre som vart foreldrelause då dei var svært unge. Roy er den eldste og mest robuste og den som alltid har teke vare på veslebroren. Han vart også verande på fjellgarden dei vaks opp på medan Carl, den uansvarlege og tilsynelatande svakaste av brødrene, reiste ut i verda. Når denne forteljinga startar er Carl på veg heim. Med seg har han kona Shannon og store planar for framtida på Opgard. Ekteparet ynskjer å byggja eit spektakulært spa-hotell, men for å setja planane ut i live er dei avhengige av lokale støttespelarar, lokal finansiering og velvilje og aksept frå Roy.

Starten av boka er litt treg, men alt frå fyrste stund kjenner ein på den mørke stemninga. Ein forstår at det er noko dramatisk og alvorleg som har skjedd - og som skal skje. Forteljarstemma er heile vegen Roy, både i notid og i tilbakeblikk. Lesaren tek del i minnene, tankane og meiningane hans - og det er til tider noko ubehageleg. Gradvis vert mørke hemmelegheiter og unemnelege hendingar frå fortida avdekka. Kva hende den gongen då foreldra køyrde utfor det bratte stupet? Kva hende med lensmannen? Kva er årsaka til at Roy gong etter gong etter gong ryddar opp etter Carl? Er fortida og sanninga i ferd med å innhenta brødrene? Og kva med Shannon si rolle oppi alt dette?

Kongeriket er ein krimthriller/roman av det ambisiøse slaget og fleire har sagt at boka er altfor lang. Eg er tildels enig, for sjølv om Roy er ein einsam og heller inneslutta person er han veldig pratsam og omstendeleg når han skal fortelja historia si. Eg kjenner at eg "dett av lasset" i dei sekvensane der han går altfor detaljert tilverks når det gjeld fuglar, våpen og bilar. Samstundes seier dette med interessa for t.d. ornitologi mykje om kor samansett og fascinerande karakteren Roy faktisk er. 

Sjølv om tempoet er noko langsamt er forteljinga ganske så intens og spennande. Ein finn også ein god del humor, av det mørke slaget, i boka. Språket er typisk Nesbø; sjølvsikkert og ordrikt og med tydelege bilete og musikalske referansar. Plottet er både kronglete og mystisk. Det handlar om sjalusi, mistru, løgner, hevn, vald, utruskap og begjær, men også om samhald, lojalitet og kjærleik. Ein skjønnar at historia neppe kan få ein lukkeleg slutt, men eg vart overraska over dei vendingane historia tok.

Eg likte altså boka veldig godt; Kongeriket gjorde djupt inntrykk på meg. Somme bøker gløymer ein gjerne med det same ein har lukka permane. Denne boka er definitivt ikkje slik; Roy og Carl har "vore med meg" lenge etter avslutta lesing. 

Andre bloggmeiningar:
Bjørnebok - "Twin Peaks møter Lilyhammer"
Tine sin blogg - "Medrivende spenningsroman"