Kort om: Løpe ulv av Kerstin Ekman

Aschehoug 2022
176 sider
Lånt papirbok privat

Løpe ulv er ei kort bok og ei stillfarande forteljing - som rommar mykje meir enn ein skulle tru. Boka handlar om jakt og hundehald, om å bli gammal, om å sjå tilbake på det levde livet. Men framfor alt handlar det om klima og miljø; om nærleiken til og endringar i naturen.

Forfattaren Kerstin Ekman, fødd i 1933, leverer framleis. Det er svært imponerande. Etter mi meining er denne boka, om ikkje akkurat eit mesterverk, så i alle fall ei utruleg fin leseoppleving. 

Hovudperson og forteljarstemme er 70 år gamle Ulf Norrstig. Han er  leiar i det lokale jaktlaget og pensjonert skogforvaltar. Ulf har vore jeger i alle år og skote mange dyr. Når me møter han innleiingsvis sit han ein vintermorgon i ei gammal campingvogn med kikkert og rifle innan rekkevidde. Og så dukkar det opp ein heilt spesiell ulv:

"Jeg så de lyse øynene hans, litt skråstilt med en smal, mørk ring rundt. Og håret inne i ørene så jeg. Det var en smal, svart kant rundt dem også. Ellers fremsto han i hvitt og grått. Forbeina var veldig lyse. Jeg vet ikke hvor lenge det kan ha vart. Det var som om tiden ikke fantes."

Møtet med ulven skal komma til å endra Ulf sitt liv og tankegang. Han vert heilt overvelda og vurderer ikkje ein gong å skyta dyret. Han identifiserer seg sjølv med ulven på ein måte - han "løper ulv".
Ulf fortel ikkje om møtet med ulven til nokon, heller ikkje til kona Inga. Dette trass i at dei har levd lenge i lag og har eit godt og nært forhold til kvarandre. Ekman skildrar samhaldet mellom dei to; verdien av å ha ein støttande livspartnar ved si side når livet blir vanskeleg. Inga forstår at noko er galt sidan den elles så fåmælte mannen hennar er endå tausare enn før. Ulf vert alvorleg sjuk og er samstundes på veg inn i eit indre mørke. 

 

Menneskeskapte klimaendringar og uforsvarleg skog- og viltforvaltning er bakteppet i romanen. Ekman fortel om kvardagslege lokale hendingar og set det inn i eit større globalt perspektiv på ein overbevisande måte. Ho verken romantiserer eller dømmer, men set i gang refleksjon og ettertanke hos lesaren. 

Forholdet mellom menneske, natur og dyr vert skildra på ein fin måte. Her er Ulf på tur med den nye hunden sin:

"Han løp. Han var lykkelig. Hunder med sitt korte, intense liv har alltid gitt meg glede. De vet ingenting om døden og heller ikke om utdøelse. De har fått meg til å forstå og å føle deres glede i nuet. Gleden i å løpe. Å være hjemme i store områder. Å finne vann. Jeg sitter og ser på drivende dis og skyer mens jeg venter på ham."

Løpe ulv er ei veldig bra bok som verkeleg kan anbefalast. 
Andre bloggmeiningar: Med bok og palett, Bentebing's weblog, LeffesLab, Claus leser, Ågots bokblogg

Denne korte omtalen blir lagt inn som eit smakebit på søndag-bidrag på bloggen Betraktninger.