Bokomtale: Heksejakt av Max Seeck

Aschehoug 2021
Speletid 12:50
Kjøpt lydfil

Denne fyrste delen av ein trilogi skal vera seld til meir enn 40 land. At boka vart så ettertrakta, samt at eg las nokre sprikande omtalar, gjorde meg svært nysgjerrig på Heksejakt. Eg la difor inn lydboka som ønske på BookBites for fleire månader sidan. Utan respons. Til slutt vart det til at eg kjøpte lydfil. 

Direkte feilkjøp vart det ikkje, for boka er veldig bra - lenge. Kombinasjonen nordic noir og skrekk er både smart og stemningsfull, men då må avslutninga stå i stil med innleiing og handlinga elles. Dessverre heldt det ikkje heilt inn her. Nedanfor skal eg prøva å gjera greie for kvifor eg meiner det.

Eg trur ikkje at eg har lest finsk krim tidlegare og forfattaren er såleis heilt ukjent for meg.

Byrjinga av boka lovar godt; eg vart umiddelbart trekt inn i ei heilt uvanleg historie. Ei kvinne vert funnen brutalt myrda i ein luksusvilla ved sjøen. Offeret er plassert og "pynta" på ein måte som kan tyda på eit ritualdrap. Mannen hennar er krimforfattar, og han har skildra eit tilsvarande drap i ein av bøkene sine. Mistenkt nummer ein er (som alltid) ektemannen, men han har alibi for det tidspunktet drapet finn stad. Etter eit fyrste innleiande avhøyr forsvinn han og mykje tyder på at han er blitt neste offer. Snart skjer det eit nytt drap. Og så endå eitt... Alle nokså spektakulære og iscenesette - og kopiert frå forfattaren sine bøker. 

Mysteriet veks i takt med etterforskarane sin frustrasjon. Etterforskarane får litt av kvart å stri med, for undervegs vert det lagt ut mengder av spor - og villspor. Det virkar dessutan som om gjerningspersonen - eller gjerningspersonane? - heile tida er i forkant av etterforskinga. Den me får følgja nærast er etterforskingsleiar Jessica Niemi, både gjennom etterforskinga av desse drapssakene og gjennom tilbakeblikk til nokre opplevingar ho hadde i Venezia då ho var ung. Vanlegvis er slike parallellhistoriar med på å utfylla/utvikla handlinga i ei bok, men her funkar det ikkje. Når samanhengen blir avslørt heilt på slutten ser ein at tilbakeblikka har vore meir forstyrrande enn utviklande for historia. 

Elles er både Jessica, leiaren hennar og kollegaene hennar interessante bekjentskap. Forfattaren får godt fram dynamikken og "kjemien" mellom dei og korleis dette endrar seg undervegs i ei krevjande tid. Jessica held enkelte ting i livet sitt hemmeleg for dei andre. Akkurat det kunne vore interessant, men eg "kjøper ikkje" forklaringa. Forfattaren har her kun konstruert eit ekstra lag mystikk. Meir interessant er det at fleire av dei kvinnelege ofra har ytre likskapar med Jessica sjølv. 

Kulissane i boka består av snø, is, kulde, mørke og skog - og nærast perfekte for ei slik forteljing. Heksejakt er til tider både spennande, skremmande, engasjerande og underhaldande. Faktisk litt Lars Kepler-aktig, med korte kapittel, cliffhangers og overraskingar. Dette gjer boka til ein sidevendar, men avslutninga - den er skuffande flat. All mystikken, alle hinta og all oppbygginga endar i eit antiklimaks. Samantreffa og tilfeldigheitene er for mange. Nokre trådar blir også hengande i lause lufta, men det er forsåvidt greit sidan det er fyrste bok i trilogi.

Forfattaren får godt fram kjensla av å bli jaga og trua, men etter kvart blir det for mykje - slik at det nesten blir komisk og parodisk. Hint til hekseri, det okkulte og det overnaturlege tek heldigvis ikkje altfor stor plass. Men sjølv med rasjonelle forklaringar er ikkje handlinga særleg truverdig.

Konklusjonen er at dette vart ei noko ambivalent leseoppleving. Heksejakt er eit eksempel på ei bok der mykje vert øydelagt av ein dårleg avslutning. Men eg ser at det er potensiale her, og eg trur faktisk at eg kjem til å lesa neste bok. Bok 2, Jenta under isen, er nettopp kommen ut på norsk.

Opplesar av lydboka er Duc Mai-The. Han har sine særpreg, men les tydeleg og med det eg oppfattar som ekte innleving.

Andre bloggmeininga:

I bokhylla

Hverdagsnett
Henning bokhylle
Tine sin blogg

Artemisias verden