Goliat 2020
220 sider
Kjøpt sjølv
Likar du å lesa krimnoveller? Då kan eg anbefala denne boka.
Dette er ei bok som held akkurat det ho lovar, nemleg ei "perfekt bok til deg som vil ha korte og intense krimfortellinger, om du soler deg ute i hagen, er på stranda og bader, eller sitter i sofaen." Dei ti novellene er korte, velskrivne og byr på den uventa avslutninga som ein gjerne forventar av ei krimnovelle.
Eg har erfart at mange krimantologiar gjerne inneheld fleire veldig gode noveller, og så kanskje ei eller to dårlege, dumme og/eller uskjønelege. I denne samlinga er absolutt alle novellene gode.
Bidragsytarane til samlinga er Unni Lindell, Torkil Damhaug, Jørgen Brekke, Agnes Matre, Geir Tangen, Knut Nærum, Roar Ræstad, Frode Eie Larsen, Jorun Thørring og Heine Bakkeid. Alle velkjende namn for dei fleste krimlesarar, vil eg tru.
Forordet er ved Geir Tangen, som presenterer novellesamlinga på sedvanleg overbegeistra vis. To av novellene hadde eg lest tidlegare; dei frå Unni Lindell og Torkil Damhaug. Begge to er imidlertid så bra at det ikkje gjorde noko å lesa dei på nytt, tvert imot. Om eg skal velja meg eit par favorittar frå samlinga må eg ta fram bidraga til nettopp Damhaug, samt Bakkeid si novelle. Den mest morosame novella er den frå Knut Nærum og den med det mest overraskande sluttpoenget kjem frå Agnes Matre.
Samlinga kunne godt vore større og inneheldt fleire noveller, men boka egnar seg godt til å ta med i tursekken/handveska/badebagen slik ho no er. Ver obs på at dei omlag 20 siste sidene i boka er reklame for (tekstutdrag frå) ei anna bok frå Goliat forlag; Fuglekikkeren.
Eg les ofte og gjerne krimnoveller, men ei novellesamling kan aldri gi meg like mykje som ein krimroman. Boka får likevel eit stort og blankt terningkast 4.
220 sider
Kjøpt sjølv
Likar du å lesa krimnoveller? Då kan eg anbefala denne boka.
Dette er ei bok som held akkurat det ho lovar, nemleg ei "perfekt bok til deg som vil ha korte og intense krimfortellinger, om du soler deg ute i hagen, er på stranda og bader, eller sitter i sofaen." Dei ti novellene er korte, velskrivne og byr på den uventa avslutninga som ein gjerne forventar av ei krimnovelle.
Eg har erfart at mange krimantologiar gjerne inneheld fleire veldig gode noveller, og så kanskje ei eller to dårlege, dumme og/eller uskjønelege. I denne samlinga er absolutt alle novellene gode.
Bidragsytarane til samlinga er Unni Lindell, Torkil Damhaug, Jørgen Brekke, Agnes Matre, Geir Tangen, Knut Nærum, Roar Ræstad, Frode Eie Larsen, Jorun Thørring og Heine Bakkeid. Alle velkjende namn for dei fleste krimlesarar, vil eg tru.
Forordet er ved Geir Tangen, som presenterer novellesamlinga på sedvanleg overbegeistra vis. To av novellene hadde eg lest tidlegare; dei frå Unni Lindell og Torkil Damhaug. Begge to er imidlertid så bra at det ikkje gjorde noko å lesa dei på nytt, tvert imot. Om eg skal velja meg eit par favorittar frå samlinga må eg ta fram bidraga til nettopp Damhaug, samt Bakkeid si novelle. Den mest morosame novella er den frå Knut Nærum og den med det mest overraskande sluttpoenget kjem frå Agnes Matre.
Samlinga kunne godt vore større og inneheldt fleire noveller, men boka egnar seg godt til å ta med i tursekken/handveska/badebagen slik ho no er. Ver obs på at dei omlag 20 siste sidene i boka er reklame for (tekstutdrag frå) ei anna bok frå Goliat forlag; Fuglekikkeren.
Eg les ofte og gjerne krimnoveller, men ei novellesamling kan aldri gi meg like mykje som ein krimroman. Boka får likevel eit stort og blankt terningkast 4.