Samleinnlegg: Litt meir vinterlesing

Kalendaren seier mars og fyrste vårmånad, men temperatur og andre verforhold seier fortsatt vinter. Her kjem eit nytt samleinnlegg der eg kort omtalar nokre av bøkene eg har lest i det siste.

Gjensynet av Knut Faldbakken
Gyldendal 2016
399 sider, lånt ebok eBokBib

Gjensynet er bok nummer ni i krimserien med den stødige og sympatiske politimannen Jonfinn Valmann ved Hamar politikammer. Serien kan seiast å vera kvardagskrim eller småbykrim: Her dreiar det seg ikkje om actionscener og bestialitetar, men heller om vanleg etterforskararbeid og om mellommenneskelege forhold. Karakterane, på både den eine og andre sida, er vanlege menneske med normale liv.

Det gjensynet som tittelen på boka viser til, er ein reunion og tretti års-jubileum for gymnasklassen som Valmann høyrde til. Ved forrige jubileum, for ti år sidan, skjedde det noko tragisk og kanskje mystisk, og ikkje alt vart oppklart ved det høvet. Valmann går difor gjennom ei muligens mangelfull etterforsking frå den gongen. Det går mot eit gjensyn med personar frå fortida som har litt av kvart dei ynskjer å skjula. Klarar Valmann å finna ut kva som hende? Kan han avverga at nye tragediar utspelar seg?
Boka er velskriven, lettlest og logisk oppbygd. Ho er ikkje utan nerve og uhygge, men den heilt store spenninga manglar. Terningkast 4.

Når det mørkner av Jørn Lier Horst
Gyldendal 2016
219 sider, lånt papirbok privat

William Wisting er også ein av desse trauste og truverdige krimheltane. Handlinga i bok nummer elleve i serien er lagt til 1980-talet, dvs. at me går attende i tid og møter den unge, uerfarne og ambisiøse politimannen Wisting.

WW er nybakt tvillingpappa samstundes som han får ei ny krevjande arbeidsoppgåve; den fyrste etterforskingssaka hans har forbindelsar til dramatiske hendingar som fann stad på 1920-talet. Den heile og fulle oppklaringa skjer fyrst i notid.

Boka er velskriven, handlinga er truverdig og sakleg og sjølve plottet er skrudd godt saman. Likevel er det noko som manglar, tykkjer eg. Eg blir liksom ikkje skikkeleg engasjert og interessert i det som skjer, verken i notid eller fortid. Det positive er at boka er kort og lettlest, men det vart berre ei middelmådig leseoppleving for meg. Terningkast 3.

Undergang av C. J. Sansom
Forlaget Press 2012
687 sider, lånt papirbok privat

Dette derimot - er ei mektig leseoppleving! Nesten 700 tettskrivne sider, så det tek si tid - men ein får så mykje gjennom denne historiske kriminalromanen: Underhaldning, kunnskap, spenning og flotte levande skildringar av både menneske og miljø.

Den femte romanen om advokat Matthew Shardlake er, som dei føregåande, fengande og lærerik. Handlinga er lagt til 1540-talet, og Shardlake og assistent Barak er på ein måte Tudortidas Sherlock Holmes og Dr. Watson. Også denne gongen er oppdraget deira todelt: For det fyrste skal dei finna ut av ei sak for Katherine Parr, Henrik VIII si sjette (og siste) dronning. I tillegg har Shardlake ei personleg sak som han ynskjer å finna ut av. Oppdraga skal føra Shardlake til Portsmouth og eit særdeles nært møte med krigsskipet Mary Rose.

Det er langsamt, omstendeleg og detaljert - utan at det virkar overlessa og utan at eg, som egentleg er ein litt utålmodig lesar, mistar tråden og interessa. C.J. Sansom har imponert meg nok ein gong. Terningkast 5.

Fvonk av Erlend Loe
Cappelen Damm 2011
speletid 4:32, lydbok Storytel

Til slutt - over til noko heilt anna.
Fvonk er enno ei av desse absurde Loe-romanane om ein middelaldrande frustrert mann i ubalanse både med seg sjølv, med andre og med samfunnet.
Tidvis vittig, tidvis genialt, tidvis irriterande - med andre ord ei varierande leseoppleving. Heldigvis er ikkje boka så lang. Erlend Loe er fin å høyra på, trass i at han har ei monoton stemme. Terningkast 3.