Samleinnlegg: Førjulslesing

Menn som ingen treng av Frode Grytten
Oktober 2016
eBokBib

Grytten beherskar novelleformatet godt, tenk berre på 'Bikubesong' og 'Popsongar' som han har hausta mange godord for tidlegare. Denne er dystrare og tyngre enn dei to, men 'Menn som ingen treng' er likevel ikkje tunglest - og er slett ikkje utan humor.
Grytten skildrar menn som "noko tek form i, noko som kjem til å eksplodere i dei når tida er inne," vert det sagt.

Det handlar altså stort sett om menn. Nokre av dei er komne i ein vanskeleg situasjon, nokre er stakkarslege og einsame, andre er desperate og aggressive. Kvinner og barn er med i handlinga, men dei er på ein måte utanfor den verda som desse mennene befinn seg i.

Ein kan sei at novellene er "enkle" reint stilmessig, men mellom linjene anar ein sterke kjensler. Eg fekk ei god leseoppleving med denne. Terningkast 4+.

Lykkejegeren av Jan-Erik Fjell
Juritzen 2016
547 sider, eBokBib

Bok nummer fem i serien om politietterforskar Anton Brekke er underhaldande, velskriven og original. I denne historia handlar det om eit drap på ei eldre kvinne og eit makabert funn i ein Cadillac 1978-modell. Begge deler har samanheng med hendingar som fann stad for lenge sidan og på eit anna kontinent - då bilen var splitter ny. Etterforskinga fører eks-speleavhengige Brekke til Las Vegas.

Det er gledeleg å sjå at Fjell sine kriminalromanar blir betre og betre. I forhold til dei føregåande bøkene har denne meir flyt, - slik at dei ulike forteljarstemmene heng betre saman. Forfattaren syner engasjement og forteljarglede. Den syrlege humoren er mindre påtatt enn tidlegare. Og Anton Brekke sjølv - han er nesten blitt sympatisk.

Dersom boka hadde fått ein ekstra runde med språkvask og dersom innhaldet hadde blitt stramma opp litt, kunne resultatet blitt toppkarakter. Denne lesar enda opp med terningkast 5-.


Skorpionen av Øystein Wiik
Lydbokforlaget 2016
speletid 13:56, kjøpt lydfil

Ute etter krim basert på realisme, seriøsitet og fagkunnskap om etterforskingsmetodar? Då bør du halda deg langt vekke frå serien om Tom Hartmann. Men - dersom du har sans for det elleville, det spektakulære, det humoristiske og det eventyrlege - då er dette midt i blinken. Og eg vil rå deg til å byrja med den fyrste boka 'Dødelig applaus' og å velja lydbok.

Å høyra Wiik framføra sine eigne verk er nemleg svært underhaldande og prikken over i'en.

Øystein Wiik er drøyare enn dei fleste når det gjeld sex- og valdsskildringar, men eg finn det akseptabelt sidan det er så herleg urealistisk. Han har funne sin eigen elegante og sjarmerande stil - samt ein frisk og freidig forteljarmåte. Me treng ulike stemmer innan norsk kriminallitteratur.

Eg skulle likevel ønska at han hadde tatt seg betre tid med 'Skorpionen'. Eg likte denne boka også - for all del, men både 'Casanovasyndromet' og 'Rekviem' er betre. 'Skorpionen' er omfangsrik og litt rotete i oppbygginga, men det er også spennande og drivande frå fyrste til siste side. Eg ser fram til bok nummer seks og nye Hartmannske eventyr. Terningkast 4.

Alltid tilgivelse av Anne B. Ragde
Oktober 2016
302 sider, privatlånt papirbok

Som så mange andre var eg veldig begeistra for 'Berlinerpoplene' då den kom ut i 2004. Eg vart glad i Neshov-familien, men også nøgd med at trilogien avslutta med 'Ligge i grønne enger' i 2007. Eg vart nysgjerrig på - og skeptisk til - ein oppfølgjar såpass lang tid etterpå.

Det er lett å komma inn att i historia om liva til Torunn, Margido, Erlend og Krumme. Det er som å helsa på gamle vener som ein ikkje har møtt på ei stund. Eg likte best dei delene av boka som handlar om Margido, men også Torunn sitt oppgjer med eit tidlegare liv er leseverdig. Erlend og Krumme sitt småbarnsfar- og skrullehomseliv er derimot berre slitsamt og pinleg å lesa om. Her har forfattaren gått over til det parodiske.

Det beste eg kan sei om 'Alltid tilgivelse' er at boka er koseleg, men ho har ein skravlete, masete og oppramsande stil; ein stil som ikkje passar for denne lesaren. Eg tykkjer heller ikkje at det er spesielt interessant å lesa om matlaging, vasking og rydding. Til saman vart dette ei leseoppleving under middels og difor terningkast 3-.

Sju dager i september av Jørgen Gunnerud
Cappelen Damm 2015
Speletid 8:02, Storytel

Ei god bok som burde fått meir merksemd. Handlinga er lagt til Nord-Noreg nokre septemberdagar i 1942 og ein får følgja tre ulike handlingstrådar som skal bli samanknytte på dramatisk vis. Miljøskildringane er levande og personskildringane svært truverdige.

Gunnerud er mest kjend som kriminalforfattar, og han brukar fleire krimverkemiddel i denne romanen også, for det vert sanneleg skikkeleg spennande etter kvart. Stilen er elles lågmælt og saktegåande. 'Sju dager i september' handlar om kor skjørt livet er og om kor meiningslaust krig er.

For ein gong skuld angrar eg på at eg valde lydbokversjonen, for opplesaren av denne boka les så irriterande sakte, lågt og monotont. Dette trekker ned den totale leseopplevinga mi og eg konkluderer med eit terningkast 4.