16. desember 2013

Biografilesesirkel: Little Steven - fra New Jersey til Lilyhammer av Hans-Olav Thyvold

Kagge forlag 2013
170 sider
Kjøpt ebok


Dette er mitt bidrag til Ingalill - Moshonista - sin biosirkel, som i runde 4 har "Silverscreens/Dirty Stages" som tema. Eg valde meg til slutt (og tilfeldigvis) Hans-Olav Thyvold si nye bok om Steven Van Zandt.

Van Zandt - Little Steven - er ikkje fyrst og fremst kjend som skodespelar, - han er meir kjend som musikar, låtskrivar, artist, gitarist, produsent, politisk aktivist og radio-DJ. For det store og breie publikum (som det heiter) er han nok best kjend som venen til The Boss og medlem av The E Street band og - i seinare tid - i rolla som Silvio Dante i Sopranos. For mange nordmenn er han i løpet av det siste året også blitt ein kjær og kjend figur i Lilyhammer, som Frank Tagliano/Giovanni Henriksen.

Forfattar Hans-Olav Thyvold kom ut med bok om kompisen til Van Zandt i fjor; Bruce Springsteen - Den siste amerikaner. Årets bok, Little Steven - fra New Jersey til Lilyhammer, er ei portrettbok basert på intervju forfattaren har hatt med Van Zandt frå 1984 til i år, samt opplysningar frå andre kjelder.

Ein vert ikkje noko særleg mykje meir "kjend med" Steven Van Zandt etter å ha lese denne minibiografien (ein kan finna mykje meir stoff om mannen ved å gjera eit google-søk), men eg har funne enkelte småinteressante ting å hygga meg med i denne tynne boka. Thyvold skriv om venskapet og turnélivet med Springsteen, brotet med The E street band, om den heller mislykka solokarrieren, om den politiske oppvakninga og engasjementet på 80-talet, og om kor absurd han fann det då han debuterte som skodespelar i Sopranos i ein alder av 47. Faktisk vart Van Zandt tildelt rollen som Tony Soprano himself, men han enda altså opp med rolla som høgrehanda Silvio Dante.

Det er få avsløringar om den private biten av Van Zandt i boka, og berre litt om oppveksten i New Jersey på 50- og 60-talet. Og berre litt sex, drugs and rock'n'roll:
"Alt jeg hadde brydd meg om, var rock and roll, med sex på en annenplass et godt stykke bak. Jeg testet ut dop, men det ble en svært kortvarig affære for min del...Damer elsker kokain, men det gjør ikke peniser."
Thyvold vekslar mellom sitt eige og Van Zandt sitt perspektiv. Dette har vorte kritisert av ymse anmeldarar har eg sett, men sjølv tykkjer eg at det fungerer greitt. Det er ikkje komplisert å halde styr på kven som fortel. Forfattaren legg tydeleg vekt på "ein hyggeleg tone", og det er forsåvidt også blitt ei hyggeleg bok. Men det er ei bok for oss som er spesielt interesserte, for oss som har eit forhold til The River og Born in the USA, til anti-apartheid og Sun City, og til Sopranos og Lilyhammer.

Men sjølv for folk som i utgangspunktet er positive til ei bok om Little Steven, vert det for lite og for tynt. "Biografien" Little Steven - fra New Jersey til Lilyhammer er akkurat det; ein biografi i hermeteikn, - ein liksombiografi. Det vert lite for pengane, rett og slett.

Gutta boys. Bruce Springsteen og Steven Van Zandt på jobb.

6 kommentarer:

  1. En biografi på 170 sider må vel bli ganske tynt? mannen er jo gammel.

    SvarSlett
    Svar
    1. Ja - eg vil heller sei "halvgammal". Ein 63 år gammal mann som truleg har opplevd mykje meir enn det som kjem fram her.

      Slett
  2. Har ikke sett Lillyhammer serien, men elsket Bruce Springsteen og hans E street band da jeg var ung. Tror ikke jeg vil ødelegge gode minner med å se serien, men lese biografien hans, det har jeg lyst til. Enig med Anita, kun 170 sider? Han har vel opplevd mye han ikke kan "skrive hjem om" :)

    SvarSlett
    Svar
    1. Å ja, kven elska ikkje Springsteen?!
      Lilyhammer er ein festleg serie, tykkjer eg. Ikkje minst på grunn av Steven Van Zandt. Som skodespelar er han ein heilt annan person enn som artist/gitarist.

      Slett
  3. Lilyhammer er oppskrytt, men morsom likevel (eh på en litt nasjonalistisk se så rare vi nordmenn er måte -). Sopranos har jeg faktisk aldri sett - og tror egentlig det toget er gått for min del, kjenner at jeg ikke har så veldig lyst. Synes det er rart at det biografien har blitt så tynn og begrenset - skulle jo tro det var nok stoff å ta av - som Anita sier er jo mannen 'gammel' og jeg gjetter at han som alle (amerikanere) - liker å snakke om seg selv. Det lukter raske penger og travelhet. Smi mens det ennå er snø på Lillehammer og sesongene ruller på skjermen.

    SvarSlett
    Svar
    1. Enig. Det handlar vel om å smi medan Lilyhammer er 'hot'.

      Slett