Bokomtale: Ren samvittighet av Jan Mehlum

Lydbokforlaget 2014
Opplesar Helge Winther-Larsen
Speletid: 11 t 40 min
Lånt på biblioteket

Ren samvittighet er bok nummer 14 i serien om den hyggelege men sarkastiske advokaten Svend Foyn. Han er eg-person og forteljarstemma i alle bøkene. Handlinga er som vanleg lagt til Tønsberg og andre stader i austlandsområdet. Foyn får litt av kvart å bryna seg på denne gongen; han vert blanda inn i ei sak på ein, for han sjølv, ubehageleg og personleg måte.

Foyn har ein rufsete og litt sliten stil, men samstundes er han ein samvitsfull og samfunnsengasjert person som gjerne tek på seg uortodokse etterforskingsoppdrag. Han liknar egentleg ganske mykje på Varg Veum.
Ei ung jente møter opp på kontoret hans med bøn om hjelp, men Foyn avviser henne; hennar problem er ikkje ei sak for han. Alt han kan tilby er ein samtale og ein rusletur saman med hunden Hulda. Den same jenta vert ei tid etter funnen død - det ser ut som eit sjølvdrap - og dermed vert advokaten involvert, på fleire plan.

Mehlum set fokus på fleire aktuelle problemstillingar og tema i boka. Det handlar til dømes om seksuelle overgrep, narkotikahandel og barneporno, samt om familiar og enkeltpersonar som har mørke og farlege hemmelegheiter. Han rettar også skarp kritikk mot tabloidjournalistikken generelt og VG spesielt. Svend Foyn er ein solospelar som nyttar kløkt, intuisjon og evne til å tenkja alternativt når han skal løysa innfløkte saker. Han støttar seg også på enkelte kjelder i politiet og har kontaktar i "datanerd-miljøet", om det er noko som heiter det. I tillegg samarbeider han med ein privat etterforskar med eit namn (Gunnar Stranda) som må vera ein gest til kriminalforfattarkollega Kjell Ola Dahl.

Eg har liksom ei kjensle av at eg har lest boka før, - men det har eg ikkje - boka er jo heilt ny i år. Altså - poenget mitt er at handlinga (og oppbygginga av denne) liknar på andre bøker eg har lest tidlegare. Ren samvittighet manglar med andre ord orginalitet. Eg tykte heller ikkje at boka var spesielt spennande og hadde til tider litt problem med å halda konsentrasjonen oppe medan eg lytta til boka. Sjølve avslutninga var på si side god, overraskande og oppklarande - så eg kjem til å lesa fleire Foyn-bøker i framtida. Eg har både Straffen og Din eneste venn liggjande på vent i hylla.

Tidlegare har eg lest Bake kake søte og En god sak. Fjorårets Mehlum-bok Lengsel etter penger (som ikkje handlar om Svend Foyn, men er ei heilt anna type bok - ein psykologisk thriller og ingen tradisjonell kriminalroman) har eg også nettopp lest.

Det går elles litt småtregt både med lesing og blogging for tida. Det skuldast mellom anna travle dagar på jobb, diverse bestemoroppgåver (det er berre kos altså!) og varierande uteaktivitetar. Eg er egentleg mest glad i å sitja heime i godstolen med ei bok når eg har fri, men "tvingar" meg ut i frisk luft og til litt fysisk aktivitet når eg har høve til det. Sykling og symjing er knakande fine måtar å mosjonera på, tykkjer eg - og fyrstnemnde aktivitet kan ein faktisk kombinera med lesing. Rettare sagt lytting. Så forrige veke hadde eg fleire fine sykkelturar "saman med" Helge Winther-Larsen og Svend Foyn.